คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1300/2482

เอกสารรับรองหนี้ที่ผู้ขายรับเงินไว้จากผู้ซื้อเกินกว่าราคาของที่ขายให้นั้น มิใช่เป็นใบรับเงินอันจะต้องปิดอากรแสตมป์ตาม ม.3 แห่ง พ.ร.บ.อากรแสตมป์ พ.ศ. 2475

การยื่นเอกสารโดยได้แปลข้อความมาเป็นพะยานนั้นถ้าอีกฝ่ายหนึ่งไม่คัดค้านว่าคำแปลนั้นไม่ถูกต้องแล้วฝ่ายที่ยื่นไม่จำต้องสืบพะยานบุคคลประกอบคำแปลเอกสารนั้น

เมื่อบุคคลทำการค้าขายโดยใช้ยี่ห้อและใช้ตรานามยี่ห้อประทับแทนการลงลายมือเป็นปกติ การประทับตราเช่นนั้น ก็เสมอกับลงลายมือชื่อของบุคคลนั้น

อ้างฎีกาที่ 645/2475,

ที่ 887/2479,

เงินที่ผู้ซื้อของจ่ายเกินไปกว่าราคาของให้แก่ผู้ขายนั้น ไม่ใช่เงินทดรองอันมีอายุความฟ้องร้องตาม ป.พ.พ.ม.165 ข้อ 1

โจทก์จำเลยค้าขายติดต่อกันโดยจำเลยเป็นผู้ขาย โจทก์เป็นผู้ซื้อ โจทก์ฟ้องเรียกเงินที่จ่ายเกินไปกว่าราคาของให้จำเลยจากจำเลยศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาให้จำเลยใช้เงินที่เรียกนั้น จำเลยฎีกา.

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า

๑. ที่ว่าเอกสารรับรองหนี้ไม่ปิดอากรแสตมป์ตาม พ.ร.บ.อากรแสตมป์ ๒๔๗๕ ม.๓ จึงรับฟังเป็นพะยานไม่ได้นั้น เห็นว่าเอกสารนี้เป็นหนังสือรับรองหนี้เงินเกี่ยวแก่ซื้อขายข้าวหาใช่เป็นใบรับเงินอันจะต้องเสียอากรแสตมป์ตามกฎหมายที่จำเลยอ้างไม่.

๒.ฯลฯ

๓.เมื่อบุคคลทำการค้าขายโดยใช้ยี่ห้อและใช้ตรานามยี่ห้อประทับแทนการลงลายมือเป็นปกติ การประทับตราเช่นนั้นก็เสมอกับลงลายมือชื่อของบุคคลนั้นตาม ป.พ.พ.ม.๙

๔.ที่ว่าโจทก์ไม่มีพะยานบุคคลสืบประกอบคำแปลเอกสารหมาย ๑ ศาลฎีกาเห็นว่าจำเลยมิได้โต้เถียงว่าคำแปลนั้นไม่ถูกต้องโจทก์จึงไม่จำต้องสืบพะยานประกอบ.

๕.ที่ว่าคดีโจทก์ขาดอายุความตามป.พ.พ.ม.๑๖๕ ข้อ ๑ เห็นว่า คดีนี้โจทก์ฟ้องเรียกเงินที่คิดบัญชีค้าขายกันแล้ว จำเลยเป็นหนี้โจทก์โดยจำเลยรับเงินจากโจทก์เกินกว่าราคาข้าวที่จำเลยส่งให้โจทก์ หาใช่โจทก์ฟ้องเรียกเงินทดลองให้จำเลยไม่ จึงนำ ม.๑๖๕ มาใช้บังคับไม่ได้.

๖. ฯลฯ

จึงพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์.