โจทก์ฟ้องว่า จำเลยร่วมกันมีไว้ในครอบครองเพื่อการค้าซึ่งสิ่งประดิษฐ์เครื่องใช้ที่ทำด้วยไม้หวงห้าม และร่วมกันค้าสิ่งของดังกล่าวภายในเขตควบคุมเกินจำนวนตามประกาศฯ โดยมิได้รับอนุญาต ขอให้ลงโทษตามพระราชบัญญัติป่าไม้ พ.ศ. 2484 ฯลฯ และสั่งริบของกลาง
จำเลยทั้งสองให้การรับสารภาพ
ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำเลยทั้งสอง และให้ริบของกลาง
จำเลยที่ 1 อุทธรณ์ว่าของกลางมิใช่ของผิดกฎหมาย ไม่อยู่ในเกณฑ์ที่จะริบได้ ขอให้คืนของกลาง
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยที่ 1 ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า เมื่อข้อเท็จจริงฟังได้เป็นยุติว่าจำเลยได้มีสิ่งประดิษฐ์เครื่องใช้ที่ทำด้วยไม้หวงห้ามของกลางไว้ในครอบครองเพื่อการค้าโดยไม่รับอนุญาตเป็นการกระทำผิดต่อมาตรา 53 ตรี ของพระราชบัญญัติป่าไม้ ของกลางที่จำเลยมีไว้ในครอบครอง อันเนื่องจากการกระทำความผิดของจำเลยจึงจะต้องถูกริบตามบทบัญญัติของกฎหมายดังกล่าวนั้นทั้งสิ้น แม้จะปรากฏว่าของกลางเหล่านี้เดิมเป็นของที่อยู่ในครอบครองของผู้ที่ได้รับใบอนุญาตให้ค้าหรือมีไว้ในครอบครองเพื่อการค้าโดยชอบด้วยกฎหมายมาก่อนก็ตาม แต่ต่อมาเมื่อถูกเปลี่ยนมือมาอยู่ในความครอบครองของจำเลยโดยจำเลยไม่ได้รับอนุญาตเป็นการกระทำผิดต่อกฎหมายแล้ว ก็หาถือได้ว่าเป็นของที่จำเลยมีไว้โดยชอบด้วยกฎหมายอันที่จะไม่ถูกริบตามบทบัญญัติของกฎหมายดังกล่าวข้างต้นดังที่จำเลยที่ 1 ฎีกากล่าวอ้างไว้ไม่
พิพากษายืน