คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1308/2479

ความผิดฐานฆ่าคนโดยความพยายามด้วยความพยาบาทมาดหมายนั้นแม้จะปรากฎว่าได้ฆ่าด้วยความพยาบาทโดยมีสาเหตุกัน แต่ถ้าหากไม่ได้ความว่าจำเลยได้ตระเตรียมการใช้ความพยายามมาด้วย จะลงโทษจำเลยตาม ม.250 ข้อ 3 ไม่ได้

คดีนี้ได้ความว่า จำเลยเป็นนักโทษอยู่ในเรือนจำได้สมคบกันใช้ท่อนเหล็กทำร้าย ผ.ถึงแก่ความตายโดยเหตุที่ ผ.ฟ้องพัสดีเรือนจำหาว่าจำเลยจะหลบหนีที่คุมขังโจทก์จึงฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตาม ม.๒๕๐ ข้อ ๓

จำเลยให้การรับว่าได้ฆ่า ผ.ตายโดยเจตนาด้วยความพยาบาทมาดหมายจริงตามฟ้อง

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่าคดีนี้จำเลยมิได้รับว่ามีการพยายามด้วย แลโจทก์ไม่มีพะยานมาสืบเลยว่า จำเลยได้มีความตั้งใจคิดหาหนทางจะฆ่าผู้ตายมาแต่ก่อน เพราะความผิดฐานนี้จะต้องนำสืบให้ได้ว่า จำเลยตรึกตรองแลเตรียมการที่จะฆ่า ไม่ใช่ด้วยอาการโกรธแค้นชั่วขณะ เห็นว่าจำเลยมีเพียงสาเหตุพยาบาทมาก่อนแล้วทำร้ายผู้ตาย ไม่มีเหตุอื่นที่แสดงว่าเป็นการพยายามด้วยเช่นนี้ คดียังไม่เข้าบทมาตรา ๒๕๐ ข้อ ๓ จำเลยควรมีผิดฐานฆ่าคนตายโดยเจตนาตามมาตรา ๒๔๙ เท่านั้น จึงพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์ที่ให้ลงโทษจำเลยตามมาตรา ๒๔๙