คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 131/2479

ขับรถตามกันไปเป็นหน้าที่ผู้ขับคันหลังต้องใช้ความระมัดระวัง แต่ถ้าคันหน้าเลี้ยวตัดข้ามถนนก็เป็นหน้าที่ของรถคันหน้าต้องใช้ความระมัดระวัง

ไม่เสนอ

ได้ความว่าจำเลยเห็นรถยนตร์คันที่จอดออกเดินในระยะทาง ๒๐ เมตร์ แล้วรถคันหน้านั้นเลี้ยวข้ามถนนตัดหน้ารถยนตร์ของจำเลยซึ่งอยู่ในระยะห่าง ๑ หรือ ๒วา จำเลยหยุดรถไม่ทันชนรถคันนั้นล้มตะแคง

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ข้อที่ว่าจำเลยขับรถตามหลังมีหน้าที่ต้องใช้ความระมัดระวังนั้น ถ้าเป็นเรื่องขับรถตามกันไป ก็เป็นจริง ดังกล่าวแล้ว แต่เรื่องนี้เป็นเรื่องขับรถเลี้ยวตัดข้ามถนน จึงเป็นหน้าที่ของรถคันเลี้ยวต้องใช้ความระมัดระวัง แล้ววินิจฉัยว่าจำเลยมิได้ประมาท พิพากษายกฟ้องยืนตามศาลอุทธรณ์