คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1316/2493

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานฆ่าคนตายโดยเจตนาตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา 249 ศาลชั้นต้นลงโทษตามมาตรา 254 ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ให้ลงโทษตามมาตรา 251 ดังนี้ ถือว่าศาลอุทธรณ์พิพากษายืนตามศาลชั้นต้นในข้อที่ให้ยกข้อหาของโจทก์ในฐานฆ่าคนตายโดยเจตนาตามมาตรา 249 แล้วโจทก์จะฎีกาขอให้ลงโทษจำเลยตามมาตรา 249 ไม่ได้เพราะต้องห้ามตาม ป.ม.วิ.อาญามาตรา 219

(อ้างฎีกา 773/2491)

โจทก์ฟ้องหาว่า จำเลยกับพวกสมคบกันฆ่านายเพ็งตาย และทำร้ายนายบุญมีบาดเจ็บ ขอให้ลงโทษตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา ๒๔๙, ๒๕๔ จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำเลยตามมาตรา ๒๕๔ จำคุกคนละ ๒ ปี

ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ ลงโทษจำเลยตามมาตรา ๒๕๑ จำคุกคนละ ๕ ปี

จำเลยฎีกาขอให้ยกฟ้อง

โจทก์ฎีกาเห็นว่า ควรฟังข้อเท็จจริงว่าจำเลยกลับพวกสมคบกันเข้าทำร้ายผู้เสียหาย ศาลอุทธรณ์พิพากษาชอบแล้ว

ส่วนข้อที่โจทก์ฎีกาขอให้ลงโทษจำเลยตามมาตรา ๒๔๙ นั้น เห็นว่าคดีต้องห้ามตาม ป.ม.วิ.อาญามาตรา ๒๑๙ เพราะเหตุว่าศาลอุทธรณ์พิพากษายืนตามศาลชั้นต้นในข้อที่ให้ยกฟ้องข้อหาของโจทก์ในฐานฆ่าคนตายโดยเจตนาตามมาตรา ๒๔๙ นั้นแล้ว ตามคำพิพากษาฎีกาที่ ๗๗๓/๒๔๙+

จึงพิพากษายืน