คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1319/2497

จำเลยและผู้ตายได้พูกเถึยงกัน ผู้ตายชักมีดพกยาว 1 คืบเศษ จำเลยลุกขึ้นยืน ผู้ตายลุกขึ้นยืน จำเลยถอยไปข้างฝาและหยิบขวานที่เหน็บฝาไว้พอผู้ตายเดินเข้ามา จำเลยก็ใช้ขวานทุบศีร์ษะผู้ตาย 1 ที ผู้ตายล้มลงและถึงแก่ความตายนั้น การกระทำของจำเลยเพื่อป้องกันชีวิตของจำเลยให้พ้นภยันตรายซึ่งเกิดขึ้นโดยผิดกฎหมาย ไม่ควรลงอาญาแก่จำเลยตาม ม.50

คดีนี้ โจทย์ฟ้องหาว่า จำเลยใช้ขวานตีนายวันถึงแก่ความตาย ขอให้ลงโทษตาม ม.๒๔๕

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษาจำคุกจำเลย ๑๕ ปี ตาม ม. ๒๔๙ ศาลอุทธรณ์เห็นว่าจำเลยกระทำไปเพื่อป้องกันตัวพอสมควรแกเหตุตาม ม.๕๐

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงว่า นายเลือนจำเลยพูดว่า เมื่อคืนมึงไปลักไก่เกี่ยวแล้วไม่ใช่หรืออ้ายวัน นายวันตอบว่าม่าย คนทั้งสองเถียงกันอยู่หลายคำ นายวันชักมีดพกยาว ๑ คืบเศษจำเลยลุกขึ้นยืน นายวันโถมเข้าแทง จำเลยถอยไปข้างฝาและหยิบขวานที่เหน็บฝาไว้ นายวันเดินเข้ามา จำเลยใช้ขวานทุบหัวนายวัน ๑ ที นายวันล้มลงถึงแก่ความตาย ดังนี้ การกระทำของจำเลยจึงเป็นพอสมควรแกเหตุเพื่อป้องกันชีวิตของจำเลยให้พ้นภยันตราย ซึ่งเกิดขึ้นโดยผิดกฎหมาย ไม่ควรลงอาญาแก่จำเลยตามมาตรา ๕๐

พิพากษายืน