คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1325/2480

บรรยายฟ้องว่าจำเลยลักทรัพย์ในเคหะสถานในเวลาค่ำคืนขอให้ลงโทษตาม ม. 293 ดังนี้ ศาลจะลงโทษจำเลยตาม ม. 294 ตอน 2 มิได้เพราะเป็นการเกินคำขอ

โจทก์ฟ้องว่าเวลากลางคืนจำเลยเข้าไปในเคหะสถานลักทรัพย์ของ ร. ไปรวมราคา ๗ บาท ขอให้ลงโทษตาม ม. ๒๙๓ จำเลยให้การรับสารภาพ

ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ พิพากษาต้องกันให้ลงโทษจำเลยตาม ม. ๒๙๓

โจทก์ฎีกาว่าโจทก์บรรยายฟ้องชัดว่าเป็นหารกระทำผิดตาม ม. ๒๙๔ ตอน ๒ แม้โจทก์อ้างบทมาตราผิดศาลก็ลงโทษตาม ม. ๒๙๔ ตอน ๒ ได้

ศาลฎีกาตัดสินว่าจะนำเอา ประมวล วิธีพิจารณาความอาญา ม. ๑๙๒ วรรค ๔ มาใช้บังคับมิได้ เพราะไม่ใช่เรื่องโจทก์อ้าง กฎหมายผิดกับที่บรรยายในฟ้อง แต่ในเรื่องที่โจทก์บรรยายความผิดมาเข้า ม. ๒๙๓ ซึ่งเป็นบทมีโทษต่ำ ความผิดที่บรรยายมายังเข้า ม. ๒๙๔ ตอน ๒ อันเป็นบทมีโทษสูงด้วยเพราะ ๒ มาตรานี้มีความพาดพิงถึงกันและโจทก์มิได้ขอให้ลงมาตรา ๒๙๔ มาในฟ้องขอแต่เพียงมาตรา ๒๙๓ บทเดียว ศาลลงโทษเกินคำขอมิได้ต้องห้ามตามประมวล วิธีพิจารณาความอาญา ม. ๑๙๒ วรรค ๑ จึง พิพากษายืนตามศาลล่างทั้ง ๒