คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1331/2479

ทางน้ำซึ่งมีน้ำไหลเข้าออกได้แต่ไม่มีผู้ใดใช้สายทางนี้ ยังไม่เป็นทางสาธารณ เมื่อจำเลยปิดกั้นทางนี้ จึงไม่มีผิดตามกฎหมายข้างต้น

คดีได้ความว่าลำห้วยตะกรุดที่โจทก์ฟ้องนี้ เป็นทางน้ำไหลเข้าออกได้ แต่ตื้นเขินฤดูน้ำมีน้ำตลอดมา แลปรากฎว่าไม่มีใครใช้สายทางน้ำนี้ จำเลยกับพวกได้สมคบกันเอาดินกั้นปิดไม่ให้น้ำไหลไปมาได้โจทก์จึงฟ้องขอให้ลงโทษตามกฎหมายลักษณอาญา มาตรา ๓๓๕(๑๐) (๑๕)

ศาลฎีกาตัดสินให้ยกฟ้องโจทก์ โดยวินิจฉัยว่า ทางน้ำรายพิพาทนี้ยังฟังไม่ได้ว่าเป็นทางสำหรับสาธารณะ แลตามมาตรา ๑๓๐๔ ที่โจทก์อ้างมาก็บัญญัติว่า ต้องสำหรับพลเมืองใช้ร่วมกัน