โจทก์ฟ้องว่าเมื่อวันขึ้น ๑๔ ค่ำเดือน ๓ เวลากลางวัน จำเลยกับพวกมีสาตราวุธสมคบกันชิงไก่ของนายทับไป ๑ ตัว และได้ใช้กำลังกายทำร้ายนางสาวแดง เด็กหญิงพลับผู้ดูแลรักษาไก่ ขอให้ลงโทษตามกฎหมายอาญา ม.๒๙๘,๒๙๙,๖๓ จำเลยให้การรับสารภาพ โจทก์นำนางสาวแดงและเด็กหญิงพลับมาเบิกความว่า จำเลยทำผิดวันขึ้น ๑๓ ค่ำ เดือน ๓ กับอ้างผู้สอบสวนมาเบิกความว่า พะยานชั้นสอบสวนทุกคนว่า เกิดเหตุวันขึ้น ๑๔ ค่ำเดือน ๓ และโจทก์อ้างคำให้การของนางสาวแดงและเด็กหญิงพลับ
ศาลชั้นต้นวินิจฉัยว่า จะฟังว่าเกิดเหตุวันขึ้น ๑๔ ค่ำไม่ได้ เพราะประจักษ์พะยานยืนยันว่าเกิดเหตุวันขึ้น ๑๓ ค่ำ จึงให้ยกฟ้องตามประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.๑๙๒
โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา ศาลฎีกาเห็นพ้องด้วยโจทก์ว่า คดีนี้ตกอยู่ในบังคับแห่งประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.๑๗๖ แต่คำเบิกความของพะยานโจทก์ยังไม่เป็นที่พอใจว่า จำเลยได้กระทำผิดในวันเวลาที่โจทก์หาจริง จึงพิพากษายืน