คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1334/2495

ในกรณีที่ผู้เช่าให้ผู้อื่นเช่าช่วงอันเป็นการฝ่าฝืนบทบัญญัติ ป.ม.แพ่งฯมาตรา 544, นั้น ผู้ให้เช่าหาจำเป็นต้องบอกกล่าวให้เวลาแก่ผู้เช่าตามมาตรา 566 ไม่ เมือบอกกล่าวเลิกสัญญาโดยให้เวลาพอสมควรแล้ว ก็มีอำนาจฟ้องขับไล่ผู้เช่าได้

(อ้างฎีกาที่ 1028/2493)

โจทก์ฟ้องขอให้ขับไล่จำเลยออกจากห้องเช่าของโจทก์ โดยอ้างว่าจำเลยทำผิดสัญญาเช่าแบ่งห้องให้ผู้อื่นเช่าช่วง โจทก์บอกเลิกสัญญาเช่าแล้วจำเลยไม่ยอมออก

จำเลยให้การปฏิเสธว่า มิได้ให้เช่าช่วงและว่า โจทก์ให้เวลาเลิกสัญญาสั้นกว่าที่กฎหมายกำหนด

ศาลชั้นต้นเห็นว่า โจทก์บอกกล่าวเลืกสัญญาให้เวลาจำเลยเพียง ๑๕ วัน ผิด ป.ม.แพ่งฯมาตรา ๕๖๖ จึงพิพากษายกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์, โดยผู้พิพากษาผู้จารณารับรองให้อุทธรณ์ในข้อเท็จจริง

ศาลอุทธรณ์เห็นว่า โจทก์บอกเลิกสัญญาเช่าเพราะถือว่า จำเลยให้เช่าช่วงเป็นการฝ่าฝืนมาตรา ๕๔๔ โจทก์ให้เวลาแก่จำเลยสมควรเป็นการเพียงพอแล้ว และฟังว่าจำเลยให้เช่าช่วงจริง จึงพิพากษาขับไล่จำเลยและบริวารออกจากห้องพิพาท

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาคงฟังข้อเท็จจริงว่า จำเลยให้ผู้อื่นเช่าช่วงห้องพิพาทจริง จึงเป็นการฝ่าฝืนต่อบทบัญญัติในมาตรา ๕๔๔ แห่ง ป.ม.แพ่งฯ โจทก์หาจำเป็นต้องบอกกล่าวให้เวลาแก่จำเลยตามมาตรา ๕๖๖ ไม่ โจทก์มีอำนาจที่จะฟ้องขับไล่ได้ดังฎีกาที่ ๑๐๒๘/๒๔๙๕ ได้วินิจฉัยไว้เป็นแบบอย่างแล้ว

จึงพิพากษายืน