คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1339/2496

จำเลยได้สมคบกับพวกไปหลอกลวงผู้เสียหายว่า จำเลยเป็นเจ้าของเรือ ผู้เสียหายหลงเชื่อจึงได้ตกลงจ้างจำเลยขนข้าวไปกรุงเทพ ฯ จำเลยบรรทุกข้าวของผู้เสียหายไปแล้ว กลับพาข้าวหนี ดังนี้ ไม่ใช่ลักทรัพย์ ฉะนั้นถ้าโจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานลักทรัพย์ ศาลก็ต้องพิพากษายกฟ้อง

คดีนี้ โจทก์ฟ้องหาว่าจำเลยลักทรัพย์ ขอให้ลงโทษ จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้ว ฟังข้อเท็จจริงว่านายน้อมกับจำเลยได้สมคบกันไปหลอกผู้เสียหายว่าจำเลยเป็นนางเชื้อ ผู้เสียหายหลงเชื่อจึงได้ตกลงจ้างจำเลยขนข้าวจากตำบลท่าบัวมากรุงเทพฯแล้วจำเลยกับนายน้อมก็บรรทุกข้าวตามที่ผู้เสียหายสั่งให้ขนไป แต่จำเลยกับนายน้อมกลับพาข้าวหนีไป มิได้ไปส่งตามสัญญา

ได้ความดังนี้ ศาลชั้นต้นวินิจฉัยว่ารูปคดีเป็นความผิดฐานยักยอกทรัพย์ หาใช่ความผิดฐานลักทรัพย์ไม่ จึงพิพากษายกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกาต่อมา

ศาลฎีกาเห็นสอดคล้องต้องกับศาลทั้งสองว่า หาใช่เป็นคดีฐานลักทรัพย์ดังโจทก์ฟ้องไม่ จึงพิพากษายืน