คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 134/2472

สัญญากู้เงินซึ่งลงแต่ชื่อผู้กู้ในตอนท้าย นอกนั้นไม่มีข้อความอย่างไร ไม่เปนสัญญาอันสมบูรณ์ตามกฎหมาย

โจทย์ฟ้องขอให้จำเลยใช้เงิน ๑๕๐๐ บาทตามสัญญากู้ลงวันที่ ๒๕ มีนาคม พ.ศ.๒๔๖๕ แต่ทางพิจารณาได้ความว่าหนังสือสัญญานั้นเปนแบบพิมพ์หน้าต้นเปนแบบสัญญากู้เงิน หน้าหลังเปนแบบสัญญาประกัน มีข้อความตรอกลงในช่องว่างหน้าหลังเปนสัญญาประกันทั้งสิ้น ตอนท้ายมีพิมพ์ลายมือนายประกันแลพะยาน แต่ไม่ปรากฎว่าเปนพิมพ์ลายมือของใครตอนล่างลงไปมีชื่อนายเลี่ยมจำเลยว่าเปนผู้เขียนสัญญาประกัน ส่วนหน้าต้นซึ่งเปนแบบสัญญากู้เงินหาได้ตรอกข้อความอย่างใดไม่ มีแต่ตอนท้ายลงชื่อนายเลี่ยมผู้กู้ดังนี้

ศาลเดิมตัดสินให้จำเลยใช้เงินแก่โจทก์ตามฟ้อง

ศาลฎีกาแลศาลอุทธรณ์เห็นว่า หนังสือสัญญานี้ไม่เปนหลักฐานในทางหนี้สิน จึงไม่จำเปนต้องวินิจฉัยข้อเท็จจริงจากคำพะยานทั้ง ๒ ฝ่ายประการใด ให้ยกฟ้องโจทก์เสีย