คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1345/2482

ภริยาจำเลยยื่นเรื่องราวต่ออำเภอขออนุญาตทำการขายสุราแล้ว เจ้าพนักงานออกใบรับเรื่องราวนั้นให้ซึ่งมีข้อความอนุญาตมีข้อความอนุญาตให้ทำการขายสุราได้เป็นการชั่วคราวก่อนใบอนุญาตตกมา จำเลยเข้าใจโดยสุจจริตว่าขายได้ จึงช่วยภริยาทำการขายสุราดังนี้ จำเลยไม่มีความผิดฐานขายสุราไม่รับอนุญาต.

อ้างฎีกาที่ 272/2481

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานขายสุราโดยมิได้รับอนุญาต ข้อเท็จจริงได้ความว่า ภริยาจำเลยได้ขออนุญาตขายสุราและได้ยื่นเรื่องราวต่ออำเภอแล้ว ใบรับเรื่องราวที่เจ้าพนักงานออกให้มีข้อความว่า "ใบรับเรื่องราวของเจ้าพนักงานจังหวัดฉะเชิงเทราให้ไว้แก่นางแพ มุ่ยฮวดเส็ง ด้วยได้ยื่นเรื่องราวขอรับใบอนุญาตตั้งร้านจำหน่ายสุรา ฯลฯ แล้วแต่วันที่ ๑ เมษายน ๒๔๘๒ เพราะฉะนั้นเจ้าพนักงานยอมอนุญาตให้ตั้งร้านจำหน่ายสุราต่อไปได้ชั่วคราว กว่าจะได้รับใบอนุญาตถ้าและกรรมการไม่อนุญาตให้ตั้งร้านจำหน่ายสุราจะแจ้งให้ทราบ และต้องงดจำหน่ายสุราทันที จะเรียกค่าเสียหายไม่ได้ "จำเลยเข้าใจโดยสุจริตว่าทำการจำหน่ายได้ตามคำอนุญาตของเจ้าพนักงาน จึงได้ช่วยภริยาของจำเลยขายสุรานั้น ดังนี้

ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษตาม พ.ร.บ.ภาษีชั้นใน แก้ไขเพิ่มเติม ๒๔๗๖ ม.๕,๖ โดยว่าจำเลยยังมิได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงาน ต้องมีความผิด.

ศาลอุทธรณ์พิพากษายกฟ้องโจทก์โดยวินิจฉัยว่า จำเลยไม่มีเจตนาทุจจริต ยกมาตรา ๖๐ แห่งพ.ร.บ. ภาษีชั้นใน ๑๒๔๘ และฎีกาที่ ๒๗๒/๒๔๘๑ ขึ้นอ้าง.

ศาลฎีกาเห็นว่าจำเลยทำไปตามคำอนุญาตของเจ้าพนักงานโดยสุจริต ศาลอุทธรณ์ยก พ.ร.บ.ภาษีชั้นใน ม.๖๐ และแบบอย่างคำพิพากษาฎีกาขึ้นยกฟ้องโจทก์นั้น ชอบแล้วจึงพิพากษายืนตาม.