คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1352/2497

ผู้เช่าได้ใช้ห้องพิพาทประกอบการค้าแม้ผู้เช่าหรือบริวารจะได้หลับนอนอยู่ในห้องพิพาท เพื่อเฝ้าสินค้า หาได้ใช้เป็นที่อยู่อาศัยไม่ จึงไม่ได้รับความคุ้มครองตามพระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่าในภาวะคับขัน

โจทก์ฟ้องขอให้ขับไล่จำเลยออกจากห้องเช่าของโจทก์ จำเลยให้การว่าจำเลยเช่าห้องอยู่อาศัย ต่อมาจำเลยได้ทำการค้า แต่โจทก์ไม่ได้ห้ามปราม จำเลยขอให้โจทก์ ซ่อมแซมหลังคาห้องชำรุดทรุดโทรมโจทก์เพิกเฉยเสีย จำเลยจึงซ่อมแซมเอง โจทก์จึงหาเหตุฟ้องจำเลยได้รับความคุ้มครองตามพระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่า ฯลฯ

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้ขับไล่จำเลย แต่ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับให้ยกฟ้อง

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า จำเลยได้ใช้ห้องพิพาทประกอบการค้า แม้จำเลยหรือบริวารจะได้หลับนอนอยู่ในห้องพิพาท เพื่อเฝ้าสินค้าเท่านั้นหาได้ใช้เป็นที่อยู่อาศัยไม่ จึงไม่ได้รับความคุ้มครองตามพระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่า โจทก์ได้บอกเลิกสัญญาเช่ากับจำเลยแล้ว และห้ามจำเลยทำการซ่อมแซม จำเลยยังขืนซ่อมแซมและใช้ห้องประกอบการค้าเรื่อยมา โจทก์มีสิทธิฟ้องขับไล่ได้

พิพากษากลับให้บังคับคดีตามศาลชั้นต้น