คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1362/2499

ได้ความแต่เพียงว่าจำเลยใช้ปืนยิงผู้เสียหาย แต่ไม่ได้ปืนมาเป็นของกลาง และได้ความจากพยานแต่เพียงว่าเป็นปืนแก๊บทำเอง ลำกล้องยาวราว 1 คืบปากกระบอกขนาดนิ้วก้อยรอดได้ ปืนนั้นจะร้ายแรงพอทำให้ผู้ถูกยิงตายหรือไม่ไม่ปรากฏชัด คงปรากฏแต่ว่ากระสุนไปถูกพื้นถนนเลยตัวผู้เสียหายที่วิ่งหนีไปราว 1 ศอก ดินถนนกระจายขึ้น ประกอบจำเลยยิงเมื่อผู้เสียหายไปห่างถึง 15 วาแล้วดังนี้ ยังไม่พอฟังว่ามีความผิดฐานพยายามฆ่าคนตาย.

++

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยใช้ปืนยิงนายมาโดยเจตนาแต่มีเหตุอันสุดวิสัยมาขัดขวางเสียโดยประเด็นกระสุนปืนที่จำเลยยิงไปนั้นไม่ถูกร่างกายนายมา

จำเลยปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตาม ก.ม.อาญา ม.๒๕๖,๖๐ ให้จำคุก ๑ ปี ๔ เดือน

โจทก์จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์ไม่เชื่อตามคำพยานโจทก์ พิพากษากลับให้ยกฟ้อง

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเชื่อว่าจำเลยใช้ปืนยิงผู้เสียหายจริง แต่คดีนี้ไม่ได้ปืนมาเป็นของกลาง ได้ความตามคำพยานโจทก์ว่าเป็นปืนแก๊ปทำเอง ลำกล้องยาวราว ๑ คืบ ปากกระบอกขนาดนิ้วก้อยลอดได้ ปืนนี้จะร้ายแรงพอจะทำให้ผู้ถูกยิงตายหรือไม่ไม่ปรากฏชัด คงปรากฏตามคำพยานโจทก์แต่ว่าจำเลยยิงผู้เสียหาย กระสุนไปถูกพื้นถนนเลยตัวผู้เสียหายที่วิ่งหนีไปราว ๑ ศอกดินถนนกระจายขึ้น ประกอบกับจำเลยยิงเมื่อผู้เสียหายไปห่างถึง ๑๕ วา จึงยังไม่พอให้ฟังว่าจำเลยมีความผิดฐานพยายามฆ่าคน

พิพากษากลับบังคับคดีลงโทษจำเลยไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น.