คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1364/2495

หญิงมีสามีก่อหนี้ขึ้นโดยลำพัง แต่ภายหลังได้ทำหนังสือรับสารภาพหนี้สินนั้นขึ้น โดยสามีรับรู้ ลงลายมือชื่อในฐานะเป็นพยานไว้ในเอกสารรับสารภาพหนี้นั้น ย่อมถือว่าสามีรับรองหรือให้สัตยาบันโดบปริยาย สามีจึงต้องรับผิดในหนี้สินนั้นด้วย

โจทก์ฟ้องจำเลยให้ชำระเงินตามสัญญายืมเงิน

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยทั้งสองรับผิดชำระหนี้ตามโจทก์ฟ้อง

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกาต่อมา

ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงว่า จำเลยที่ ๑ ยืมเงินของโจทก์ไปจริงตามฟ้อง แม้ในชั้นต้นจำเลยที่ ๒ ผู้เป็นสามีจะได้ร่วมรู้หรือไม่ ตามพยานหลักฐานไม่พอที่จะรับฟังได้อย่างชัดแจ้ง แต่ในการทำสัญญารับสภาพหนี้ จำเลยที่ ๒ ได้รับรู้และลงลายมือชื่อในฐานะเป็นพยานไว้ในเอกสารด้วย จึงเท่ากับจำเลยที่ ๒ รับรองหรรือให้สัตยาบันโดยปริยาย จำเลยที่ ๒ จึงต้องรับผิดด้วย

แต่ปรากฎว่า จำเลยได้ผ่อนใช้หนี้ไปบ้างแล้วจึงต้องหักเงินที่ใช้แล้วให้จำเลย จึงพิพากษาแก้ให้หักเงินจำนวนงเงินที่ต้องชำระแก่โจทก์ นอกนี้คงพิพากษายืน