คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1365/2492

ผู้ตายไปทวงเงินจำเลย ๆ ว่ายังไม่มี ผู้ตายก็ลงเรือนไปแล้ว เรียกให้จำเลยลงไปด้วย จำเลยก็ลงไปตามที่ผู้ตายเรียก และได้เกิดการทำร้ายขึ้น โดยผู้ตายได้ใช้ไม้ตีจำเลย 2 ทีก่อน จนไม้หักแล้วยังหยิบไม้อีกอันหนึ่งจะตีซ้ำเติมอีก จำเลยจึงแทงไปแต่เพียงทีเดียวผู้ตายถึงแก่ความตาย ดังนี้ การกระทำของจำเลยเป็นการป้องกันไม่เกินสมควรแก่เหตุ

ความว่า ผู้ตายไปทวงเงินจำเลย ๆ ว่ายังไม่มี ผู้ตายก็ลงเรือนไปแล้วเรียจำเลยให้ลงไปด้วย จำเลยก็ลงไปตามที่ผู้ตายเรียก และเกิดการทำร้าย ผู้ตายถูกทำร้ายถึงตาย โจทก์จึงฟ้องขอให้ลงโทษฐานฆ่าคนตายโดยเจตนา จำเลยต่อสู้ว่า ทำโดยป้องกันตัว ศาลชั้นต้นพิพากษาจำคุก ๗ ปีตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา ๒๕๑

ศาลอุทธรณ์เห็นว่าเป็นการป้องกันพอสมควรแก่เหตุ พิพากษายกฟ้อง

โจทก์ฎีกา,

ศาลฎีกาเห็นว่า ข้อเท็จจริงปรากฎชัดว่า ผู้ตายเป็นผู้ก่อเหตุขึ้นก่อน โดยใช้ไม้ตีจำเลย ๒ ทีจนไม้หัก แล้วยังหยิบไม้อีกอันหนึ่งจะตีซ้ำเติมอีก จำเลยจึงแทงไปแต่เพียงทีเดียว เห็นว่าการกระทำของจำเลยตามที่ปรากฎเป็นการป้องกันไม่เกินสมควรแก่เหตุ

พิพากษายืน