คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1370/2494

โจทก์ฟ้องบิดาของเด็กเป็นจำเลยในฐานะส่วนตัวและทั้งฐานะบิดาผู้แทนโดยชอบธรรมของเด็ก ในการต่อสู้คดี บิดาก็คงยอมรับให้การในฐานะเป็นบิดาผู้แทนโดยชอบธรรมของเด็กด้วย มิได้คัดค้านประการใดดังนี้ การดำเนินคดีของบิดาในฐานะบิดาผู้แทนโดยชอบธรรมของเด็กเช่นนี้ ย่อมเป็นการชอบ แม้ในคดีนี้ศาลได้พิพากษาให้เด็กเสียกรรมสิทธิในที่ดินไปก็ตาม กรณีหาต้องด้วย ป.ม.แพ่งฯมาตรา 1546 ไม่

โจทก์ฟ้องขอให้จำเลยแบ่งที่พิพาทให้แก่โจทก์ และขอให้เพิกถอนการเติมชื่อเด็กหญิงสมนึกบุตรจำเลยที่ ๓ ออกจากโฉนดที่ดินของโจทก์

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้แบ่งที่ดินให้โจทก์ และให้เพิกถอนการเติมชื่อเด็กหญิงสมนึก ร่วมในที่ดินส่วนของโจทก์

จำเลยอุทธรณ์ในข้อเท็จจริงและข้อกฎหมายในข้อกฎหมายอุทธรณ์ว่า เด็กหญิงสมนึกเป็นผู้เยาว์ยังมิได้มีคำสั่งศาลตั้งให้ผู้ใดเป็นผู้แทนสู้ความในคดีนี้ ฉะนั้นศาลจะตัดสินเพิกถอนชื่อเด็กหญิงสมนึกออกจากโฉนด ทำให้เด็กเสียเปรียบ จึงเป็นการไม่ชอบ

ศาลอุทธรณ์เห็นว่า กรณีไม่ต้องด้วยมาตรา ๑๕๔๖ แห่งป.ม.แพ่งฯมาตรา จึงพิพากษายืน

จำเลยฎีกา ศาลสั่งรับเฉพาะฎีกาข้อกฎหมาย

ศาลฎีกาเห็นว่า คดีนี้ โจทก์ฟ้องนายทำจำเลยทั้งในฐานะส่วนตัวและทั้งในฐานะบิดาผู้แทนโดยชอบธรรมของเด็กหญิงสมนึกและในการต่อสู้คดี นายทำจำเลยก็คงยอมรับให้การในฐานะเป็นบิดาผู้แทนโดยชอบธรรมของเด็ก มิได้คัดค้านประการใด การดำเนินคดีของนายทำในฐานะบิดาผู้แทนโดยชอบธรรมของเด็กหญิงสมนึกเช่นนี้ จึงเป็นการชอบแล้ว กรณีไม่ต้องด้วยป.ม.แพ่งฯมาตรา ๑๕๔๖ ฎีกาจำเลยฟังไม่ขึ้น

จึงพิพากษายืน