คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1372/2526

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยกู้เงินไป 28,750 บาท จำเลยให้การว่ากู้ไปเพียง 4,000 บาท โดยโจทก์ให้จำเลยลงชื่อไว้ในแบบพิมพ์สัญญากู้โดยยังไม่ได้กรอกข้อความ การที่จำเลยนำสืบตัวจำเลยและพยานบุคคลอีกสองคนว่าจำเลยกู้เงินโจทก์ไปจำนวน 4,000 บาท โจทก์ได้ให้จำเลยลงชื่อไว้ในแบบพิมพ์สัญญากู้โดยยังไม่ได้กรอกข้อความ เป็นการนำสืบให้เห็นว่า มีการกรอกข้อความที่ผิดความจริงว่าจำเลยกู้เงินไป 28,750 บาท ลงในสัญญากู้ฉบับที่โจทก์นำมาฟ้อง ซึ่งหากฟังได้สัญญากู้ดังกล่าวย่อมเป็นเอกสารปลอม การนำสืบเช่นนี้เป็นการนำสืบหักล้างเอกสาร จำเลยมีสิทธินำสืบได้ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 94 วรรคสอง

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยได้ทำสัญญากู้เงินและได้รับเงินไปเป็นจำนวน28,750 บาท ให้ดอกเบี้ยในอัตราชั่งละหนึ่งบาทต่อเดือน จะชำระคืนภายในวันที่ 8 สิงหาคม 2523 นับแต่กู้เงินไป จำเลยไม่เคยชำระเงินต้นและดอกเบี้ยเลยโจทก์ทวงถามแล้วจำเลยก็ไม่ชำระ ขอให้ศาลพิพากษาบังคับ

จำเลยให้การว่า จำเลยกู้เงินโจทก์ไปเพียง 4,000 บาท สัญญาที่ทำไว้จำเลยลงชื่อไว้อย่างเดียว โดยขณะที่ลงชื่อไม่ได้กรอกข้อความอะไรไว้เลยเพราะเชื่อใจกัน

ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกาในปัญหาข้อกฎหมายว่า การรับฟังคำให้การของจำเลย และพยานบุคคลอื่นของจำเลย เป็นการรับฟังพยานหลักฐานโดยฝ่าฝืนบทบัญญัติของประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 94

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า การที่จำเลยนำสืบตัวจำเลยเอง นางม้วน และนางขาวว่าจำเลยกู้เงินโจทก์ไปจำนวน 4,000 บาท โจทก์ได้ให้จำเลยลงชื่อไว้ในแบบพิมพ์สัญญากู้โดยยังไม่ได้กรอกข้อความ เป็นการนำสืบให้เห็นว่า มีการกรอกข้อความที่ผิดความจริงว่าจำเลยกู้เงินโจทก์ไป 28,750 บาท ลงในสัญญากู้ฉบับที่โจทก์นำมาฟ้อง ซึ่งหากฟังได้สัญญากู้ดังกล่าวย่อมเป็นเอกสารปลอม การนำสืบเช่นนี้เป็นการนำสืบหักล้างเอกสาร จำเลยมีสิทธินำสืบได้ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 94 วรรคสอง ไม่อยู่ในบังคับห้ามมิให้ศาลยอมรับฟังตามวรรคหนึ่ง ศาลอุทธรณ์รับฟังคำพยานบุคคลดังกล่าวของจำเลย หาเป็นการฝ่าฝืนบทบัญญัติของประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 94 ดังโจทก์อ้างไม่

พิพากษายืน