คดีนี้โจทก์ฟ้องว่าจำเลยหลอกลวงซื้อของเชื่อไปจากโจทก์ ขอให้ลงโทษ
ศาลชั้นต้นฟังว่า เจ้าทุกข์ได้ทราบความทุจจริตของจำเลยตั้งแต่วันที่ ๑๘ ธันวาคม ๒๔๗๘ ได้นำความไปแจ้งต่อสถานีตำรวจร้องทุกข์เพื่อขอให้จัดการ แต่เจ้าทุกข์แจ้งความเมื่อใดโจทก์มิได้สืบถึง คงปรากฎแต่คำแจ้งความที่แนบมากับฟ้องลงวันที่ ๑๐ มิถุนายน ๒๔๗๙ ฉะบับเดียว จึงวินิจฉัยว่าเจ้าทุกข์ร้องทุกข์เกินกว่า ๓ เดือน คดีขาดอายุความพิพากษาให้ยกฟ้องโจทก์
ศาลอุทธรณ์เห็นว่าตามที่โจทก์บรรยายมาในฟ้องหมายความว่าเจ้าทุกข์ไปแจ้งความในกำหนดเวลาตามกฎหมาย เบื้องต้นควรถือว่าคดีไม่ขาดอายุความ ถ้าศาลสงสัยควรพิเคราะห์ดูข้อเท็จจริงให้ถี่ถ้วนศาลอุทธรณ์จึงได้เรียกใบแจ้งความร้องทุกข์มาจากสถานีตำรวจ คงได้ความว่าเจ้าทุกข์ไปร้องเมื่อวันที่ ๒๔ มกราคม ๒๔๗๘ คดีโจทก์จึงไม่ขาดอายุความ จึงพิพากษาย้อนสำนวนให้ศาลชั้นต้นพิจารณาและพิพากษาใหม่
ศาลฎีกาตัดสินยืนตาม โดยวินิจฉัยว่าที่ศาลอุทธรณ์ทำดังนี้อยู่ในดุลยพินิจของศาลที่จะทำได้ ตามประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.๒๐๘ ข้อ ๑