คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1379/2492

คดีแพ่ง จำเลยยื่นบัญชีระบุพะยานในวันสืบพะยานโจทก์ และยื่นคำร้องว่าเป็นเพราะความเผลอเรอ ศาลย่อมไม่อนุญาต เพราะไม่มีเหตุจำเป็น.

โจทก์ฟ้องขอให้ศาลพิพากษาว่า ที่ดินและบ่อปลาเป็นกรรมสิทธิของโจทก์ ห้ามจำเลยมิให้เกี่ยวข้องและเรียกค่าเสียหาย ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาต้องกันให้โจทก์ชนะคดี

จำเลยฎีกา,

ศาลฎีกาเห็นว่า ข้อฎีกาที่ว่าศาลชั้นต้นสั่งตัดพะยานจำเลย เป็นการไม่ชอบด้วยกฎหมายนั้น ความข้อนี้ปรากฎว่าจำเลยยื่นบัญชีระบุพะยานในวันสืบพะยานโจทก์ และยื่นคำร้องว่าเป็นเพราะความเผลอเรอ ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์วินิจฉัยต้องกันไม่อนุญาตให้จำเลยสืบพะยานแล้ว ซึ่งศาลนี้เห็นไม่เป็นการสมควรจะพึงแก้ไข เพราะไม่มีเหตุจำเป็นที่จำเลยไม่ยื่นระบุพะยานตามกำหนดของกฎหมายนั้น ศาลล่างทั้งสองได้มีคำสั่งและใช้ดุลยพินิจชอบแล้ว

พิพากษายืน.