คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 138/2492

ของที่ถูกลักไปโดยไม่ปรากฎเหตุอื่นอีก ยังเรียกไม่ได้ว่าเป็นของตกของหายตามความหมาย ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา 318

(อ้างฎีกา 739/2481)

โจทก์กล่าวในฟ้องเพียงว่า ไซของกลางเป็นของที่ถูกลัก แล้วจับได้จากจำเลย เมื่อไม่ปรากฎเหตุอื่นใดอีก ลงโทษจำเลยตามมาตรา 318 ไม่ได้./

โจทก์ฟ้องว่า คนร้ายได้ลักไซดักปลาของนายโสมไป เจ้าพนักงานจับจำเลยได้พร้อมด้วยไซของนายโสมทั้งนี้โดยจำเลยเก็บเอาไซที่ถูกลักไม่แจ้งความต่อพนักงานเจ้าหน้าที่ ตามที่ ก.ม.บังคับไว้สำหรับการเก็บของตกของหาย ขอให้ลงโทษตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา ๓๑๘ จำเลยให้การว่าเก็บของกลางได้ก่อนหน้าถูกจับ ๓ วัน โจทก์, จำเลยไม่สืบพะยาน ศาลเรียกสำนวนการสอบสวน แล้วฟังว่าเจ้าทุกข์ไม่ได้ร้องทุกข์พิพากษายกฟ้อง

ศาลอุทธรณ์เห็นว่าเจ้าทรัพย์แจ้งต่อผู้ใหญ่บ้านให้จับจำเลย นับว่าเป็นการร้องทุกข์ตาม ก.ม.แล้วพิพากษายกคำพิพากษาศาลชั้นต้น ให้ศาลชั้นต้นวินิจฉัยข้อเท็จจริง แล้วพิพากษาใหม่

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ตามฟ้องของโจทก์ไม่ได้กล่าวว่า ไซเป็นของตกของหาย กล่าวแต่ว่าเป็นของถูกลักแล้วจับได้จากจำเลย ๆ ไม่ได้ไปแจ้งความ ของที่ถูกลักไปโดยไม่ปรากฎเหตุอื่นใดอีก ยังเรียกไม่ได้ว่า เป็นของตกของหาย ตามความหมาย มาตรา ๓๑๘

พิพากษากลับ ให้ยกฟ้อง