คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1380/2482

เกรงปืนของนายจ้างจะหายจึงถือไปด้วยนั้น ไม่เป็นเหตุให้พ้นความผิดฐานมีอาวุธปืนโดยไม่ได้รับอนุญาต.

ข้อเท็จจริงได้ความว่า จำเลยเป็นลูกจ้างนายแช่ม เจ้าของปืน และจำเลยได้รับอนุญาตให้มีปืนเช่นเดียวกันนี้เหมือนกัน วันโจทก์หาจำเลยจะไปเลี้ยงกระบือ ไม่มีใครเฝ้าห้างนาเกรงปืนของนายแช่มจะหาย จึงถือเอาไปด้วย

ศาลอุทธรณ์เห็นว่า การกระทำของจำเลยเป็นไปในทางเจตนาดี ไม่ควรมีความผิดจึงพิพากษายกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์ศาลอุทธรณ์เห็นว่าจำเลยมีปืนไว้ในความครอบครองต้องมีความผิดแต่จำเลยกระทำด้วยเจตนาดีควรลงโทษอย่างเบา จึงพิพากษากลับ ให้ลงโทษ จำเลย

จำเลยฎีกา ศาลฎีกาเห็นว่าตามม.๑๑ แห่ง พ.ร.บ.อาวุธปืนฯ นั้นหมายถึงว่า การที่บุคคลใดมีปืนไว้ในความครอบครองโดยไม่ได้รับอนุญาต ย่อมเป็นความผิดแล้ว ส่วนที่จำเลยเกรงปืนจะหายนั้นเป็นเพียงเหตุควรปราณีเท่านั้น จึงพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์