คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1381/2500

จำเลยสามคนไล่ทำร้ายบุคคลสองคน บุคคลทั้งสองนั้นวิ่งหนีไปที่เรือนผู้เสียหาย ผู้เสียหายช่วยป้องกันคนทั้งสอง โดยสอดมือออกมาจะขัดประตูเรือน จำเลยคนหนึ่งใช้ดาบฟันมือผู้เสียหายจนนิ้วขาด ดั่งนี้ เป็นเรื่องนอกความมุ่งหมายหรือเจตนาของจำเลยอีก 2 คน คดีจึงไม่พอฟังว่าจำเลยอีก 2 คนนั้นสมคบในการทำร้ายร่างกายผู้เสียหายด้วย

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยสมคบกันทำร้ายร่างกายนายชื่น ผู้เสียหายถึงสาหัส ศาลชั้นต้นฟังว่า นายผัน นายผวน นายคนึงจำเลยสมคบกันทำความผิดตามฟ้อง พิพากษาลงโทษ

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ว่า การที่นายผันทำร้ายนายชื่นนั้นอยู่นอกเหนือความรู้หรือเจตนาของนายผวน นายคนึงจำเลย พิพากษาแก้ให้ยกฟ้องสำหรับนายผวน นายคนึง

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า จำเลยทั้งสามไล่ทำร้ายนายเฉี้ยง นายเอี๋ยนนายเฉี้ยง นายเอี๋ยน วิ่งหนีไปที่เรือนนายชื่น นายชื่นช่วยป้องกันโดยสอดมือออกมาจะขัดประตูเรือน นายผันจำเลยใช้ดาบฟันมือนายชื่นจนนิ้วขาด ดังนี้เป็นเรื่องนอกความมุ่งหมายหรือเจตนาของนายผวนนายคนึง คดีไม่พอฟังว่านายผวน นายคนึงสมคบกับนายผันในการทำร้ายร่างกายนายชื่น จึงพิพากษายืน