คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1394/2494

สัญญาเช่าตึกแถวมีว่าเช่าไปแล้วเพื่อประกอบการค้าแต่อย่างเดียว และก็ปรากฎว่าผู้เช่าได้ใช้สถานที่เช่าเป็นที่พยาบาลรักษาตาและทำหลอดดูดกาแฟ อันนับว่าได้ประกอบธุระกิจและการอาชีพสมกับข้อความในสัญญาเช่าแล้ว ดังนี้ย่อมไม่ได้รับความคุ้มครองตามพ.ร.บ.ควบคุมค่าเช่า ฯลฯ

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยเช่าตึกแถวของโจทก์เพื่อทำการค้าครบกำหนดสัญญา โจทก์บอกเลิกสัญญาเช่าแล้ว จำเลยไม่ยอมออกจากตึกเช่า จึงขอให้ขับไล่

จำเลยต่อสู้ว่า เช่าอยู่อาศัย ได้รับความคุ้มครองตามพ.ร.บ.ควบคุมค่าเช่า ฯลฯ

ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง

ศาลอุทธรณ์พิพากษาให้ขับไล่จำเลย

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า ในสัญญาเช่าตึกรายนี้ปรากฎว่าผู้เช่าได้เช่าไปเพื่อประกอบการค้าแต่อย่างเดียว ตามคำพยานจำเลยที่นำสืบก็ได้ความว่า จำเลยใช้สถานที่รายนี้เป็นที่พยาบาลรักษาตาม และทำหลอดดูดกาแฟ อันนับว่าได้ประกอบธุระกิจและการอาชีพสมกับข้อความในสัญญาเช่า จะฟังว่าจำเลยเช่าสำหรับอยู่อาศัยหาได้ไม่ ศาลอุทธรณ์พิพากษาชอบแล้ว

จึงพิพากษายืนตาม