โจทก์ฟ้องว่า จำเลยที่ ๑ ทำหนังสือสัญญากู้เงินโจทก์ไป โดยจำเลยที่ ๒ ทำหนังสือสัญญาค้ำประกันหนี้รายนี้ จำเลยที่ ๑ ไม่ชำระเงินให้โจทก์ ขอให้จำเลยร่วมกันใช้เงินต้นและดอกเบี้ย
จำเลยที่ ๑ ให้การว่า ได้กู้เงินไปและยังไม่ได้ชำระจริง
จำเลยที่ ๒ ให้การปฏิเสธว่าไม่เคยทำหนังสือสัญญาค้ำประกันให้โจทก์ ลายมือชื่อในสัญญาค้ำประกันไม่ใช่ของตน
ชั้นชี้สองสถาน โจทก์กับจำเลยที่ ๒ ท้ากันเป็นประเด็นข้อแพ้ชนะประเด็นเดียวว่า ลายเซ็นจำเลยที่ ๒ ในหนังสือสัญญาค้ำประกันท้ายฟ้อง เป็นลายเซ็นคน ๆ เดียวกับที่จำเลยที่ ๒ เซ็นไว้ในใบแต่งทนายหรือไม่ โดยขอให้ศาลส่งเอกสารดังกล่าวไปพิสูจน์ยังกองพิสูจน์หลักฐาน กรมตำรวจ โดยตกลงกันให้พิสูจน์แต่เพียงคำว่า "นางสมหมาย" เท่านั้น หากผู้เชี่ยวชาญลงความเห็นยืนยันหรือเชื่อว่าเป็นลายมือบุคคลคนเดียวกันแล้ว จำเลยที่ ๒ ยอมแพ้ หากกลับกัน โจทก์ยอมแพ้
ศาลชั้นต้นดำเนินการตามข้อตกลงของคู่ความ ผู้เชี่ยวชาญกรมตำรวจตรวจพิสูจน์แล้วเห็นว่าน่าเชื่อว่าเป็นลายมือชื่อของบุคคลคนเดียวกัน ศาลชั้นต้นจึงพิพากษาให้จำเลยร่วมกันใช้เงินแก่โจทก์
จำเลยที่ ๒ อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยที่ ๒ ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยปัญหาข้อกฎหมายว่า ในการที่โจทก์กับจำเลยที่ ๒ ท้ากันให้ส่งเอกสารดังกล่าวไปให้ผู้เชี่ยวชาญทำการตรวจพิสูจน์นั้น มิได้ระบุตัวผู้เชี่ยวชาญไว้ จึงเป็นที่เข้าใจได้ว่าให้ผู้เชี่ยวชาญของกองพิสูจน์หลักฐาน กรมตำรวจ คนใดคนหนึ่งเป็นผู้ตรวจพิสูจน์ก็ได้ และปรากฏว่าต่อมาศาลชั้นต้นได้มีหนังสือส่งเอกสารไปให้พันตำรวจเอกนิรุช ไกรฤกษ์ เป็นผู้ตรวจพิสูจน์ จึงถือได้ว่าได้มีการแต่งตั้งผู้เชี่ยวชาญแล้ว เพราะศาลได้ออกคำสั่งกำหนดตัวผู้เชี่ยวชาญให้ทำการพิสูจน์ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา ๙๙, ๑๒๙
ส่วนที่พันเอกนิรุช ไกรฤกษ์ มิได้มาเบิกความรับรองรายงานการตรวจพิสูจน์นั้น ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา ๑๓๐ บัญญัติว่า ผู้เชี่ยวชาญที่ศาลแต่งตั้งอาจแสดงความเห็นด้วยวาจาหรือหนังสือก็ได้ แล้วแต่ศาลจะต้องการ ฯลฯ และกรณีเรื่องนี้ก็ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องเรียกให้พันตำรวจเอกนิรุช ไกรฤกษ์ มาเบิกความหรืออธิบายด้วยวาจาอีก
พิพากษายืน