คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1410/2494

จำเลยมีแสตมป์สุราปลอมไว้โดยรู้ว่าเป็นของปลอม แล้วทำการขายให้แก่บุคคลอีกคนหนึ่งโดยจำเลยมุ่งหมายให้ได้ใช้อย่างของแท้นั้น ย่อมเป็นความผิดตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา 216 แล้ว จำเลยหาจำต้องนำไปปิดขวดโดยตนเองไม่

คดีนี้ โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษฐานสมคบกันกับพวกมีแสตมป์สุราปลอมไว้ในครอบครอง โดยรู้ว่าเป็นของปลอมและโดยมีเจตนาจะใช้เป็นของแท้ ตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา ๒๑๖

จำเลยปฏิเสธ

ศาลแขวงพระนครเหนือและศาลอุทธรณ์พิพากษาต้องกันฟังข้อเท็จจริงว่า จำเลยได้กระทำผิดตามฟ้องจริง จำคุก ๓ เดือนริบของกลาง

จำเลยฎีกาว่า การที่จำเลยจำหน่ายแสตมป์สุราปลอม ไม่ใช่การใช้ตามนัยแห่งมาตรา ๒๑๖

ศาลฎีกาได้พิเคราะห์มาตรา ๒๑๖ แห่งกฎหมายลักษณะอาญาแล้ว เห็นว่าการที่จำเลยมีแสตมป์สุราปลอมไว้โดยรู้ว่าเป็นของปลอม แล้วทำการขายให้แก่บุคคลอีกคนหนึ่ง โดยจำเลยมุ่งหมายให้ได้ใช้อย่างของแท้นั้น ย่อมเป็นความผิดความหมายแห่งมาตรา ๒๑๖ นี้แล้ว จำเลยหาจำต้องนำไปปิดขวดโดยตนเองไม่ ฎีกาของจำเลยฟังไม่ขึ้น

จึงพิพากษายืน