คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1411/2512

หลังจากที่จำเลยถูกบุตรผู้ตายฟันเอาแล้ว เวลาล่วงเลยไปประมาณ 30 นาที จำเลยจึงหวนกลับมาใช้อาวุธปืนยิงผู้ตาย ระหว่างทางจำเลยพูดว่า จะต้องฆ่ามันให้ตายสักคนหนึ่ง ไม่พ่อก็ลูก เห็นได้ว่าจำเลยมีความเคียดแค้นคุกรุ่นอยู่ในใจตลอดมา แล้วกลับมาใช้อาวุธปืนยิงผู้ตาย การกระทำของจำเลยจึงเป็นการกระทำโดยไตร่ตรองไว้ก่อน

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยกับพวกได้ร่วมกันฆ่าผู้ตายโดยไตร่ตรองไว้ก่อน ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๘๘, ๒๘๙, ๘๓ และให้ริบปลอกกระสุนของกลาง

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วพิพากษาว่าจำเลยมีความผิด ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๘๙ (๔), ๘๓ ให้ประหารชีวิต ลดให้ ๑ ใน ๓ตามมาตรา ๗๘ จำคุกตลอดชีวิต ของกลางริบ

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า จำเลยยิงผู้ตายโดยเจตนา ไม่ใช่เป็นการป้องกันตัว และหลังจากที่จำเลยถูกนายเอื้อนฟันเอาแล้ว เวลาล่วงเลยไปประมาณ ๓๐ นาที จำเลยจึงหวนกลับมาใช้อาวุธปืนยิงผู้ตาย ระหว่างทางจำเลยพูดว่า จะต้องฆ่ามันให้ตายสักคนหนึ่ง ไม่พ่อก็ลูก เห็นได้ว่าจำเลยมีความเคียดแค้นคุกรุ่นอยู่ในใจตลอดมา แล้วกลับมาใช้อาวุธปืนยิงผู้ตาย การกระทำของจำเลยจึงเป็นการกระทำโดยไตร่ตรองไว้ก่อน

พิพากษายืน ยกฎีกาจำเลย.