คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1413/2482

จำเลยถูกกำหนดเขตต์ให้อยู่แล้วหลบหนีไปกระทำผิด ศาลลงโทษกักกันในคดีก่อนแล้ว ในคดีหลังจะส่งตัวจำเลยไปอยู่ภายในเขตต์ที่กำหนดให้อยู่ต่อไปไม่ได้.

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยเป็นนักโทษซึ่งทางการกำหนดเขตต์ให้อยู่ แล้วจำเลยหลบหนีจากเขตต์ไป ขอให้ลงโทษและเมื่อพ้นโทษแล้ว ขอให้ส่งตัวไปในเขตต์ที่กำหนดให้อยู่อย่างเดิม

ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำเลย ส่วนที่โจทก์ขอให้ส่งตัวไปอยู่ในเขตต์ที่กำหนดอย่างเดิมนั้น ได้ความว่าจำเลยต้องโทษในคดีอีกเรื่อง ๑ ซึ่งในคดีนั้นศาลให้ลงโทษกักกันแก่จำเลยแล้ว จึงส่งตัวไปอยู่ในเขตต์ที่กำหนดให้อยู่ต่อไปไม่ได้ ตามมาตรา ๗ วรรค ๒ แห่งพระราชบัญญัติกักกันฯ แล้ว

โจทก์อุทธรณ์ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา โจทก์ฎีกาขอให้ส่งตัวจำเลยไปอยู่ในเขตต์ที่กำหนดต่อไป จำเลยฎีกาว่าไม่ควรลงโทษกักกันแก่จำเลย

ศาลฎีกาเห็นชอบด้วยศาลล่างที่ไม่ส่งตัวไปอยู่ในเขตต์ที่กำหนดต่อไป ส่วนฎีกาจำเลยนั้นศาลพิพากษาลงโทษกักกันในคดีอื่นจำเลยจะขอให้ยกโทษกักกันในคดีนี้ไม่ได้ จึงพิพากษายืนตามศาลล่าง