คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1414/2497

ในคดีอาญา พยานโจทก์ ที่ถูกจับเป็นผู้ต้องหาในคราวแรก เมื่อได้ตัวการที่แท้จริงแล้วปล่อยตัวไป คำพยานเช่นนี้ไม่มีบทกฎหมายห้าม มิให้ศาลรับฟ้องอย่างใด

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตาม ก.ม.ลักษณธอาญามาตรา ๒๓๕, ๒๓๘, ๒๓๙ และริบของกลางจำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามมาตรา ๒๓๕ จำคุก ๕ เดือน และริบของกลาง ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ให้คืนของกลางอันดับ ๒ ถึง ๑๑ ตามบัญชีหมายเลข ๑ นอกจากนี้ยืนตาม

จำเลยฏีกา

ศาลฏีกาเห็นว่าฏีกาของจำเลยที่ว่า นายเงียบโค้วและนางไซยั้งเป็นผู้ต้องหาร่วมกับจำเลย ไม่ชอบด้วยกระบวนพิจารณานั้น ปรากฏว่าพยานทั้งสองปากนี้ไม่ได้ถูกฟ้องเป็นจำเลยในคดีนี้ เพียงแต่พยานเคยถูกจับในตอนแรก เมื่อได้ตัวการที่แท้จริงแล้ว ก็ปล่อยตัวไป คำพยานเช่นนี้ไม่มีบทกฎหมายห้ามมิให้รับฟัง ฎีกาจำเลยฟังไม่ขึ้น พิพากษายืน