คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1415/2499

เมื่อปรากฏว่าหนี้สินที่ฟ้องและขออายัดทรัพย์ของจำเลยคดีนี้เคยคิดบัญชีกันแล้วจำเลยยังเป็นหนี้เงินโจทก์อยู่จำนวนหนึ่ง ทั้งเป็นหนี้สินเรื่องเดียวกันกับที่โจทก์ได้เคยฟ้องเรียกเงินจากจำเลยไว้ในคดีก่อนทั้งได้ขออายัดทรัพย์ของจำเลยไว้แล้วด้วย ดังนี้ย่อมไม่มีเหตุสมควรที่จะนำวิธีการคุ้มครองชั่วคราวก่อนคำพิพากษามาใช้บังคับในคดีนี้

คดีนี้โจทก์ฟ้องว่าจำเลยผิดสัญญาขอให้ชำระหนี้ และยื่นคำร้องขอให้ศาลอายัดทรัพย์ (เงิน) ของจำเลยไว้ก่อนมีคำพิพากษา ซึ่งโจทก์ขออายัดเงินจำนวนหนึ่งแล้วในสำนวนก่อน ยังคงเหลืออยู่อีกจำนวนหนึ่ง

ศาลชั้นต้นไต่สวนแล้วมีคำสั่งให้อายัดเงิน 384,000 บาท ไปยังศาลแพ่งมิให้จ่ายเงินให้จำเลย

จำเลยอุทธรณ์คำสั่ง ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า หนี้สินรายนี้ได้มีการคิดบัญชีกันแล้วปรากฏว่าจำเลยยังเป็นหนี้โจทก์อยู่สองแสนบาทเศษ โจทก์จึงได้ฟ้องเรียกเงินจากจำเลย ปรากฏตามคดีแพ่งดำที่ 108/2498 และทั้งโจทก์ก็ได้อายัดทรัพย์ของจำเลยที่ 2 ในคดีนั้นไว้แล้ว การที่โจทก์มาฟ้องจำเลยคดีนี้ ซึ่งตามฟ้องก็อ้างถึงหนี้สินเรื่องเดียวกันนี้เป็นอีกคดีหนึ่งและขออายัดทรัพย์ของจำเลยที่ 2 ไว้อีกเช่นนี้ ศาลฎีกาพิเคราะห์แล้วเห็นว่า ไม่มีเหตุสมควรที่จะนำวิธีการชั่วคราวก่อนคำพิพากษามาใช้บังคับในคดีนี้

จึงพิพากษากลับให้ยกคำสั่งอายัดทรัพย์