คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 142/2498

กำหนดหนึงปีในการฟ้องคดีเพื่อเอาคืนซึ่งการครอบครองนั้นเป็นอายุความฉนั้นเมื่อโจทก์ฟ้องคดีอาญาฐานบุกรุกไว้แล้ว แต่คดียังไม่ถึงที่สุดต่อมาโจทก์จึงได้ฟ้องคดีแพ่งอีกคดีหนึ่ง เมื่อเกินหนึ่งปีนับจากวันบุกรุก คดีโจทก์หาขาดอายุความไม่ เพราะอายุความได้สดุดหยุดลงตามวิ.อาญา ม. 51 วรรค 2 แล้ว

โจทก์ฟ้องว่าเมื่อเดือนพฤศจิกายน ๒๔๔๓ จำเลยสมคบกันบุกรุกที่นาโจทก์ โจทก์ได้มาร้องทุกข์พนักงานอัยการฟ้องจำเลยเป็นคดีอาญา ศาลจังหวัดสงขลาสั่งให้รอคดีอาญาไว้ ให้โจทก์ดำเนินคดีแพ่งก่อนเพื่อจะได้ถือข้อเท็จจริงทางแพ่งไปวินิจฉัยคดีอาญา โจทก์จึงฟ้องคดีนี้ขอให้ห้ามจำเลยมิให้เกี่ยวข้องและเรียกค่าเสียหาย

จำเลยต่อสู้ว่าจำเลยที่ ๑ จับจองแล้วครอบครองเป็นเจ้าของมา ๕ ปี โจทก์ไม่มีอำนาจนำคดีมาฟ้องตาม ป.พ.พ. ม. ๑๓๗๕

ศาลชั้นต้นว่าคดีขาดอายุความตาม ป.พ.พ. ม.๑๓๗๕

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์เห็นว่าอายุความสดุดหยุดลงแล้วตั้งแต่เมื่อจำเลยถูกฟ้องคดีอาญา พิพากษาให้ยกคำพิพากษาศาลชั้นต้นให้ดำเนินการพิจารณาต่อไป

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็่นว่าตาม ป.วิ.อาญา ม.๕๑ วรรค ๒ นั้น อายุความที่จะฟ้องคดีแพ่งย่อมสดุดหยุดลงเมื่อได้ฟ้องคดีอาญาแล้ว คดีโจทก์หาขาดอายุความตาม ป.พ.พ. ม.๑๓๗๕ ไม่ จึงพิพากษายืน