คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1424/2522

จำเลยยื่นคำร้องว่า ไม่ได้จงใจขาดนัดยื่นคำให้การศาลชั้นต้นนัดไต่สวน ถึงวันเวลานัดศาลชั้นต้นได้สอบจำเลยแล้ว จึงมีคำสั่งว่าจำเลยจงใจขาดนัดยื่นคำให้การ ดังนี้ ถือได้ว่าศาลชั้นต้นได้ไต่สวนคำร้องของจำเลยแล้ว

คดีมีทุนทรัพย์ 9,940 บาท ต้องห้ามมิให้คู่ความอุทธรณ์ในปัญหาข้อเท็จจริง ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 224 จำเลยอุทธรณ์ว่าไม่จงใจขาดนัด อันเป็นปัญหาข้อเท็จจริง ศาลอุทธรณ์ย่อมไม่รับวินิจฉัยให้

โจทก์ฟ้องขอให้บังคับจำเลยชำระเงินที่กู้ไป รวมทั้งดอกเบี้ยรวมเป็นเงิน 9,940 บาท พร้อมดอกเบี้ยของต้นเงิน 8,600 บาท นับแต่วันฟ้อง

จำเลยไม่ยื่นคำให้การภายในกำหนด ศาลชั้นต้นสั่งว่าจำเลยขาดนัดยื่นคำให้การ

จำเลยยื่นคำร้องขอยื่นคำให้การ ศาลชั้นต้นสอบจำเลยแล้วสั่งว่าจำเลยจงใจขาดนัดยื่นคำให้การ จำเลยโต้แย้งคำสั่งไว้ ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วพิพากษาให้จำเลยชำระเงินตามฟ้อง

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายกอุทธรณ์

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ที่จำเลยฎีกาว่าศาลชั้นต้นควรไต่สวนว่าจำเลยมีเจตนาขาดนัดยื่นคำให้การหรือไม่นั้น เห็นว่าศาลชั้นต้นได้นัดไต่สวนแล้ว ครั้นถึงวันเวลานัดศาลชั้นต้นได้สอบจำเลยแล้วจึงมีคำสั่งว่า จำเลยจงใจขาดนัดยื่นคำให้การ ถือได้ว่าศาลชั้นต้นได้ไต่สวนคำร้องของจำเลยแล้ว ส่วนปัญหาที่ว่าจำเลยจงใจขาดนัดยื่นคำให้การหรือไม่เป็นปัญหาข้อเท็จจริงประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 224 บัญญัติไว้ว่า ในคดีที่ราคาทรัพย์สินหรือจำนวนทุนทรัพย์ที่พิพาทไม่เกินสองหมื่นบาท ห้ามไม่ให้คู่ความอุทธรณ์ในข้อเท็จจริง คดีนี้มีจำนวนทุนทรัพย์เพียง 9,940 บาทจึงต้องห้ามมิให้อุทธรณ์ในปัญหาดังกล่าว

พิพากษายืน