คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1426/2493

การที่ผู้ร้องสอดมิได้เสียค่าขึ้นศาลในศาลชั้นต้น ซึ่งจะถือว่าเป็นความผิดของผู้ร้องสอดไม่ถนัด ทั้งศาลชั้นต้นก็มิได้ทักท้วงอย่างใด กลับวินิจฉัยคดีให้ดังนี้ เมื่อศาลอุทธรณ์เห็นว่าผู้ร้องสอดมิได้เสียค่าขึ้นศาลมาก็ชอบที่จะสั่งเรียกค่าธรรมเนียมให้ถูกต้องแล้ววินิจฉัยคดีให้จะอ้างว่าผู้ร้องสอดมิได้เสียค่าขึ้นศาลมาจึงไม่วินิจฉัยให้นั้น ยังไม่ถูกต้อง (ประชุมใหญ่ ครั้งที่ 19และ20/2493)

โจทก์ฟ้องจำเลยขอให้ศาลแสดงว่าโจทก์ เป็นผู้มีสิทธิในห้างหุ้นส่วนของจำเลยตามสัญญา จำเลยปฏิเสธสัญญา และผู้ร้องสอดร้องสอดเข้ามาเป็นคู่ความเพื่อรักษาสิทธิและผลประโยชน์ของตน ว่าตนเป็นผู้มีสิทธิดีกว่าโจทก์ ขอให้ยกฟ้อง คงเสียแต่ค่าคำร้องมิได้เสียค่าขึ้นศาล

ศาลชั้นต้นพิจารณาและวินิจฉัยคดีให้โดยตลอด แต่ศาลอุทธรณ์อ้างว่า ผู้ร้องสอดมิได้เสียค่าขึ้นศาลสำหรับคำขอของตน จึงไม่วินิจฉัยในกรณีเกี่ยวกับผู้ร้องสอด

ผู้ร้องสอดฎีกา

ศาลฎีกาประชุมใหญ่ มีมติว่า การที่ผู้ร้องสอดมิได้เสียค่าขึ้นศาลในศาลชั้นต้นนี้ จะถือว่าเป็นความผิดของผู้ร้องสอดทีเดียวไม่ถนัดนัก ในกรณีเช่นนี้ ศาลอุทธรณ์ชอบที่จะสั่งเรียกค่าธรรมเนียมให้ถูกต้องแล้ว วินิจฉัยแต่ในชั้นฎีกานี้ ผู้ร้องสอดได้เสียค่าขึ้นศาลในชั้นศาลชั้นต้นขึ้นมาแล้ว ก็ชอบที่ศาลอุทธรณ์จะได้วินิจฉัยคำขอของผู้ร้องสอด

เหตุนี้จึงพิพากษายกคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ ให้ศาลอุทธรณ์พิพากษาคดีนี้ใหม่ ให้คืนค่าธรรมเนียมทั้งหมดในชั้นฎีกาแก่โจทก์และผู้ร้องสอด (เว้นแต่ค่าธรรมเนียมที่ผู้ร้องสอดเสียสำหรับศาลชั้นต้น)