คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1434/2498

ใช้ปืนแก๊บที่บรรจุกระสุนและดินปืนไว้นานจนดินปืนชื้น ยิงจนแก๊บแตก เป็นประกายไฟ แต่กระสุนไม่ลั่นนั้นถือได้ว่าเป็นเหตุสุดวิสัยของจำเลยที่จะป้องกันได้มาขัดขวางเสียจำเลยย่อมมีผิดฐานพยายามฆ่าคน

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยใช้ปืนแก๊บยิงนายเมาะ อาบรัมย์ โดยเจตนาฆ่า แต่ดินปืนและกระสุนไม่ระเบิดออกจากลำกล้องจำเลยจึงฆ่าไม่สำเร็จ ขอให้ลงโทษตาม ก.ม.อาญา ม. ๒๔๙,๖๐

จำเลยปฏิเสธข้อหา

ศาลชั้นต้นเชื่อว่าจำเลยได้กระทำผิดจริงพิพากษาลงโทษจำคุกจำเลย ๑๐ ปี ตาม ก.ม.อาญา ม. ๒๔๙,๖๐

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเชื่อว่าจำเลยได้ยิงนายเมาะจริง ในขณะเมาสุรา แก๊บปืนแตกแต่กระสุนไม่ลั่น ปืนนั้นบรรจุไว้ ๓-๔ เดือน ดินปืนชื้น มีกระสุนตะกั่ว ๓ ลูกขนาดเมล็ดข้าวโพด เห็นว่าแม้ว่าแก๊บปืนจะอ่อนคุณภาพหรือบรรจุไว้นานดินปืนชื้น กระสุนจึงไม่ลั่นก็ถือได้ว่าเป็นเหตุสุดวิสัยที่จำเลยจะป้องกันได้มาขัดขวางเสีย จำเลยจึงมีความผิดฐานพยายามฆ่าคน

ศาลฎีกาพิพากษายืน