คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 144/2483

เคียวซึ่งโดยปกติใช้สำหรับเกี่ยวข้าว หญ้า ไม่ใช่สาตราวุธูตามความหมายในกฎหมายลักษณอาญามาตรา 6 (15) จำเลยกลับจากเกี่ยวข้าวมีเคียวถือมาเดินมาพบทรัพย์จึงลักทรัพย์นั้นไปเป็นผิดตามมาตรา 288 ไม่ใช่มาตรา 293 (7)

ได้ความว่า จำเลยกลับจากเกี่ยวข้าวมีเคียวเกี่ยวข้าวติดตัวมาด้วยเล่มหนึ่ง ได้มาพบไม้ตะบุนของนายบุญมณีเกตุที่ปลายนา จำเลยจึงลักเอาไม้นั้นไป

ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์เห็นว่า เคียวไม่ใช่สาตราวุธตามความหมายใน กฎหมายลักษณอาญามาตรา ๖ (๑๕) เพราะไม่ใช่เครื่องประหารเป็นเครื่องสำหรับเกี่ยวข้างเกี่ยวหญ้า พิพากษาวางบทมาตรา ๒๘๘ จำคุก จำเลย ๒ เดือน ลดตามมาตรา ๕๙ กึ่งหนึ่งคงเหลือ ๑ เดือน

โจทก์ฎีกาว่าเคียวเป็นสาตราวุธตามมาตรา ๖ (๑๕) จำเลยควรมีผิดตามมาตรา ๒๙๓

ศาลฎีกาเห็นว่า เคียวตามปกติใช้สำหรับเกี่ยวข้าวหรือหญ้าจำเลยมีเคียวติดตัวมาก็เนื่องจากไปเกี่ยวข้าวมา จำเลยไม่มีเจตนาจะใช้หรือได้ใช้เป็นสาตราวุธ ฉะนั้นจะเรียกว่าจำเลยมีสาตราวุธมาทำการลักทรัพย์ไม่ถนัด จึง พิพากษายืน