คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1443/2494

ฎีกาของจำเลยมิได้ระบุข้อเท็จจริงโดยย่อหรือข้อกฎหมายที่ยกขึ้นอ้างอิงเป็นลำดับอย่างไร คงกล่าวแต่ว่า ขอถือเอาเหตุผลและข้อเท็จจริงที่เคยพรรณาไว้ในฟ้องอุทธรณ์ของจำเลยเป็นส่วนหนึ่งของฎีกาเท่านั้น ดังนี้ ไม่เป็นฎีกาที่ชอบด้วยกฎหมายตาม ป.ม.วิ.อาญามาตรา 193 วรรค 2 ศาลฎีกาย่อมไม่รับไว้พิจารณา

คดีนี้ โจทก์ฟ้องหาว่าจำเลยใช้อาวุธปืนยิงนางหมุ้น แสงแก้ว โดยเจตนาฆ่าให้ตาย ขอให้ลงโทษตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา๒๔๙,๖๐

จำเลยปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามก.ม.ลักษณะอาญามาตรา ๒๔๙,๖๐ จำคุก ๑๐ ปี

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกาต่อมา

ศาลฎีกาเห็นว่า ฎีกาของจำเลยมิได้ระบุข้อเท็จจริงโดยย่อหรือข้อกฎหมายที่ยกขึ้นอ้างอิงเป็นลำดับอย่างไรเลย คงกล่าวแต่ว่า ขอถือเอาเหตุผลและข้อเท็จจริงที่เคยพรรณาไว้ในฟ้องอุทธรณ์ของจำเลยเป็นส่วนหนึ่งของฎีกานี้เท่านั้น จึงไม่เป็นฎีกาที่ชอบด้วยลักษณะอุทธรณ์ฎีกาตาม ป.ม.วิ.อาญามาตรา ๑๙๓ วรรค ๒ และแบบอย่างคำพิพากษาฎีกาที่ ๕๒๕/๒๔๗๙ จะรับฎีกาจำเลยไว้พิจารณาไม่ได้ จึงให้ยกฎีกาจำเลยเสีย