คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1444/2492

แม้โจทก์จะเป็นผู้บุกรุกปลูกข้าวลงในที่สงวนถ่านศิลา จำเลยก็ไม่สิทธิที่จะปล่อยกระบือฝูงของจำเลยให้กัดกินต้นข้าวของโจทก์เสียได้ จำเลยต้องรับผิดฐานละเมิดต่อโจทก์

โจทก์ฟ้องหาว่า จำเลยปล่อยกระบือฝูงของจำเลยเข้าไปกัดกินต้นข้าวในไร่ของโจทก์ และเรียกค่าเสียหาย จำเลยปฏิเสธความรับผิดและตัดฟ้องว่าโจทก์เป็นผู้ทำผิดฐานบุกรุกจะมาฟ้องเรียกค่าเสียหายไม่ได้ คู่ความรับกันว่าไร่ข้าวของโจทก์ที่กระบือฝูงของจำเลยเข้าไปกัดกินอยู่นอกเขตต์ที่สงวนเลี้ยงสัตว์ แต่อยู่ในเขตต์ที่สงวนถ่านศิลา ซึ่งครอบที่สงวนเลี้ยงสัตว์เข้าไว้ด้วย ศาลชั้นต้นสั่งงดสืบพยาน แล้วพิพากษาว่าจำเลยต้องรับผิดเพื่อละเมิดต่อโจทก์ ให้จำเลยใช้ค่าเสียหาย

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า จำเลยเถียงเพียงข้อเดียวว่าโจทก์เป็นผู้ทำผิด โดยบุกรุกเข้าไปปลูกข้าวลงในที่สงวนถ่านศิลาเท่านั้น ศาลฎีกาเห็นว่า แม้โจทก์จะได้บุกรุกปลูกข้าวลงในที่สงวนถ่านศิลาจริง ก็เป็นความผิดของโจทก์ส่วนหนึ่งต่างหาก จำเลยไม่มีสิทธิที่จะปล่อยกระบือฝูงของจำเลยให้กัดกินต้นข้าวของโจทก์เสียได้

พิพากษายืน