คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1446/2494

พ.ร.บ.แก้ไขเพิ่มเติม ก.ม.ลักษณะอาญา (ฉะบับที่ 14) พ.ศ.2494 มาตรา 7 ที่ว่า " ผู้ใดอายุกว่าสิบเจ็ดขวบแต่ยังไม่เกินยี่สิบขวบกระทำการอันกฎหมายบัญญัติว่าเป็นความผิด ถ้าศาลเห็นสมควรจะลดมาตราส่วนโทษที่กำหนดไว้สำหรับความผิดนั้น ลง 1 ใน 3 หรือกึ่งหนึ่งก็ได้ " แม้ พ.ร.บ.นี้จะประกาศใช้ภายหลังการกระทำผิดของจำเลยก็ดี แต่ถ้าคดียังอยู่ในระหว่างพิจารณาของศาล ศาลนั้นก็มีอำนาจที่จะยก พ.ร.บ.นี้ขึ้นปรับบทให้เป็นคุณแก่จำเลยได้ตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา 8

คดีนี้ ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาต้องกันว่าจำเลยมีความผิดฐานฆ่าคนตายโดยเจตนา ตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา ๒๔๙ ให้จำคุกจำเลย ๑๕ ปี ปราณีลดโทษให้ตามมาตรา ๕๙ เสีย ๓ ปี คงจำคุก ๑๒ ปี

จำเลยฎีกาขอให้ลดหย่อนผ่อนโทษลงอีก

ศาลฎีกาเห็นว่า จำเลยมีอายุยังไม่ถึง ๒๐ ปีตามพ.ร.บ.แก้ไขเพิ่มเติม ก.ม.ลักษณะอาญา ( ฉะบับที่ ๑๔ ) พ.ศ.๒๔๙๗ มาตรา ๗ ให้อำนาจศาลเห็นสมควรจะลดโทษลงสำหรับความผิดนั้น ๑ ใน ๓ หรือกึ่งหนึ่งก็ได้ พ.ร.บ.นี้แม้จะประกาศใช้ภายหลังการกระทำผิดของจำเลยก็ดี แต่ยังอยู่ระหว่างพิจารณาของศาล ศาลฎีกามีอำนาจที่จะยก พ.ร.บ.นี้ขึ้นปรับบทให้เป็นคุณแก่จำเลยตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา ๘ อันเป็นหลักยกเว้นแห่งการใช้กฎหมายย้อนหลัง

ในคดีนี้มีเหตุผลสมควรจะลดโทษจำเลยลงอีกตามบท ก.ม.ที่กล่าวแล้วอีกกึ่งหนึ่ง

จึงพิพากษาแก้คำพิพากษาศาลชั้นต้น โดยวางกำหนดโทษจำคุก ๑๕ ปี ลดโทษกึ่งหนึ่งตามกฎหมายที่กล่าวแล้ว เป็นจำคุก ๗ ปี ๖ เดือน ลดโทษตามมาตรา ๕๙ อีก ๓ ปี คงจำคุกจำเลยไว้ ๔ ปี ๖ เดือน นอกจากนี้ยืนตาม