โจทก์ฟ้องว่า จำเลยกับพวกอีก ๓ คน ซึ่งแต่งกายเป็นทหารมีปืนเป็นอาวุธ เข้ามาในร้านค้าของผู้เสียหายแล้วบังคับให้ผู้เสียหายคิดบัญชีการก่อสร้างโรงเรียนวัดดอนยอให้เสร็จในวันนั้น เพื่อจำเลยจะได้รับส่วนแบ่งอันเป็นประโยชน์ในลักษณะที่เป็นทรัพย์สิน จำเลยกับพวกขู่เข็นจะทำอันตรายต่อชีวิต และใช้ปืนขู่จะยิงผู้เสียหาย แต่ผู้เสียหายไม่กลัว และจำเลยเห็นเจ้าพนักงานตำรวจเข้าไปในร้าน การกระทำของจำเลยจึงไม่บรรลุผล ขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๘๐, ๘๓, ๓๐๙, ๓๓๗, ๓๖๒, ๓๖๔, ๓๖๕
จำเลยให้การปฏิเสธ
นายสมบุญ เกตุแก้ว ผู้เสียหายขอเข้าเป็นโจทก์ร่วม ศาลอนุญาต
ศาลชั้นต้นเห็นว่า การกระทำของจำเลยมีเหตุผลสมควร และไม่มีเจตนาทุจริต พิพากษายกฟ้อง
โจทก์และโจทก์ร่วมอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์เห็นว่า การกระทำของจำเลยไม่เป็นความผิดฐานบุกรุกหรือฐานกรรโชก แต่เป็นความผิดฐานพยายามกระทำผิดต่อเสรีภาพ พิพากษาแก้คำพิพากษาศาลชั้นต้นเป็นว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๓๐๙ ประกอบด้วยมาตรา ๘๐, ๘๓ จำคุก ๘ เดือน ปรับ ๑,๐๐๐ บาท โทษจำคุกให้รอการลงโทษไว้ตามมาตรา ๕๖ มีกำหนด ๑ ปี นอกจากนี้แก้ให้คงเป็นไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น
โจทก์และจำเลยฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า การที่จำเลยขู่เข็นให้ผู้เสียหายคิดบัญชี ซึ่งผู้เสียหายกับจำเลยเป็นหุ้นส่วนกัน ไม่มีทางที่จะเห็นได้ว่าจำเลยจะได้รับประโยชน์ในทรัพย์สินแต่อย่างใด หากจะได้ก็เพียงแต่สิทธิในฐานที่เป็นหุ้นส่วนกันเท่านั้น และการคิดบัญชีกันนั้นอาจเป็นเรื่องที่ทั้งสองฝ่ายจะต้องขาดประโยชน์หรือทรัพย์สินก็ได้ จำเลยจึงไม่มีความผิดฐานพยายามกรรโชก
ส่วนความผิดต่อเสรีภาพนั้น จำเลยกับพวกมีอาวุธปืนเข้าไปในร้านขายยาของผู้เสียหายจะข่มขู่ให้ผู้เสียหายคิดบัญชีกาเรงินโดยขู่ว่าถ้าไม่คิดจะเกิดเรื่อง แสดงว่าจำเลยมีเจตนาที่จะทำให้ผู้เสียหายกลัวว่าจะเกิดอันตรายต่อชีวิตจนยอมคิดบัญชีให้ จำเลยได้กระทำไปโดยตลอดแล้วเพื่อให้ผู้เสียหายกลัว และกระทำตามความประสงค์ของจำเลย เมื่อการกระทำของจำเลยไม่บรรลุผล จะด้วยเหตุเพราะผู้เสียหายไม่กลัว หรือเพราะเจ้าพนักงานตำรวจเข้ามาขัดขวางหรือด้วยเหตุใดก็ตาม การกระทำของจำเลยก็เป็นความผิดฐานพยายามกระทำผิดต่อเสรีภาพตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๓๐๙ วรรค ๒ ประกอบมาตรา ๘๐, ๘๓ แล้ว
พิพากษายืน