คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1455/2498

ความผิดที่จะเพิ่มโทษทวีคูณตาม กฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 74นั้น หมายถึงความผิดที่ซ้ำประเภทเดียวกัน กล่าวคือซ้ำกันในเรื่องความผิดฐานประทุษร้ายต่อชีวิตและร่างกายตั้งแต่มาตรา 249 ถึง 259 ประเภทหนึ่ง กับซ้ำกันในเรื่องความผิดฐานประทุษร้ายต่อทรัพย์ตั้งแต่ มาตรา 288 ถึง 323 อีกประเภทหนึ่ง

จำเลยเคยต้องโทษฐานลักทรัพย์ ต้องโทษจำคุกเกินกว่า 6 เดือนมาแล้วทั้ง 2 ครั้ง พ้นโทษไปแล้วไม่เกิน 5 ปีมากระทำผิดฐานรับของโจรอีก ดังนี้การกระทำของจำเลยเข้าเกณฑ์ความผิดตาม มาตรา 74 แล้ว

คดีนี้มีปัญหามาสู่ศาลฎีกาในข้อกฎหมายเรื่องเพิ่มโทษของจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 74 ว่าตามที่ศาลอาญาและศาลอุทธรณ์พิพากษาต้องกันให้เพิ่มโทษจำเลยทวีคูณตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 74 นั้นถูกต้องหรือไม่

ข้อเท็จจริงได้ความว่าจำเลยกระทำผิดฐานรับของโจรตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 321 ศาลอาญาและศาลอุทธรณ์พิพากษาให้ลงโทษจำคุกจำเลยมีกำหนด 2 ปี แต่จำเลยเป็นคนไม่เข็ดหลาบเคยต้องโทษมาแล้วรวม 5 ครั้ง เฉพาะครั้งที่ 4 ต้องโทษฐานลักทรัพย์ 1 ปี 8 เดือน ครั้งที่ 5 ต้องโทษฐานลักทรัพย์ 1 ปี พ้นโทษครั้งที่ 5 ไปแล้วไม่เกิน 5 ปี มาทำผิดฐานรับของโจรในคดีนี้อีกศาลทั้งสองจึงเพิ่มโทษจำเลยตาม มาตรา 74 จำเลยเถียงว่าที่จะเพิ่มโทษทวีคูณตาม มาตรา 74 ได้นั้นความผิดครั้งก่อนกับครั้งนี้จะต้องเป็นความผิดฐานเดียวซ้ำกันเช่นคดีของจำเลยนี้ ความผิดของจำเลยก่อนครั้งนี้ 2 ครั้งจะต้องเป็นความผิดฐานรับของโจรเช่นเดียวกับความผิดในครั้งนี้ด้วย ถ้าความผิดครั้งก่อนเป็นความผิดคนละฐาน จะเพิ่มโทษจำเลยได้เพียง มาตรา 72 อีก 1 ใน 3 เท่านั้น

ศาลฎีกาเห็นว่าเรื่องเพิ่มโทษทวีคูณตาม มาตรา 70 นั้น กฎหมายแยกความผิดเป็น 2 ประเภทคือความผิดฐานประทุษร้ายต่อชีวิตและร่างกายตามที่บัญญัติไว้ในกฎหมายอาญา มาตรา 249 ถึง 259 ประเภทหนึ่ง และความผิดฐานประทุษร้ายต่อทรัพย์ตาม มาตรา 288 ถึง 323 อีกประเภทหนึ่ง เมื่อผู้กระทำผิดกระทำผิดซ้ำประเภทเดียวกันแล้วก็เพิ่มโทษตาม มาตรา 74 ได้ ตามนัยคำพิพากษาฎีกาที่ 195/2490 คดีระหว่างอัยการระยอง โจทก์ นางติ๋ว ประมาณ จำเลย

พิพากษายืน