คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1458/2497

ฟ้องว่าจำเลยประมาทบรรจุกระสุนปืนในปืนลูกซองพกแล้วเอาเสื่อห่อปืนและใช้แขนหอบเสื่อนั้นแขนเดียว เป็นเหตุให้ปืนหล่นถูกพื้นแล้วลั่นถูกคนตาย แม้จำเลยรับสารภาพตามฟ้องและโจทก์ไม่สืบ ดังนี้ก็ลงโทษจำเลยฐานทำให้คนตายโดยประมาทไม่ได้ เพราะการเอาปืนที่บรรจุกระสุนห่อเสื่อไปนั้นไม่เป็นการผิดวิสัยของปกติชนโดยปกติปืนหล่นไปถูกพื้นมิใช่ว่าจะลั่นออก จึงเป็นการบังเอิญ ไม่ใช่จำเลยประมาท

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยกระทำผิดหลายกระทง คือ

ก. จำเลยกระทำการโดยประมาทคือบรรจุลูกกระสุนปืนไว้ในปืนลูกซองพกแล้วเอาเสื่อห่อปืนนั้นแล้วใช้แขนหอบเสื่อนั้นแขนเดียวอีกมือหนึ่งถือไฟฉายเป็นเหตุให้ปืนที่จำเลยหอบมานั้นหล่นลงถูกพื้นแล้วลั่นถูกนายวันดีถึงแก่ความตาย

ข. จำเลยนำความที่รู้ว่าเท็จเกี่ยวกับการกระทำผิดทางอาญาไปแจ้งต่อนายหยดผู้ใหญ่บ้านว่านายวันดีถูกคนร้ายลอบยิงตาย

ขอให้ลงโทษตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 252, 118, 71ฯ

จำเลยให้การรับสารภาพตามฟ้องโจทก์ทุกประการ

ศาลชั้นต้นเห็นว่าคำบรรยายฟ้องของโจทก์ยังไม่เป็นความประมาทพิพากษายกฟ้องโจทก์เฉพาะข้อหาทำให้คนตายโดยประมาท คงลงโทษตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 118 ให้จำคุก 2 เดือนลดตามมาตรา 59 เหลือ 1 เดือน ของกลางไม่ปรากฏว่าเป็นของผิดกฎหมาย คืนเจ้าของไป

โจทก์อุทธรณ์ขอให้ลงโทษจำเลยฐานฆ่าคนตายโดยประมาท

ศาลอุทธรณ์เห็นว่าตามบรรยายฟ้องของโจทก์นั้นไม่เห็นว่าจำเลยประมาทอย่างใด พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่าการที่จำเลยเอาปืนที่บรรจุกระสุนห่อด้วยเสื่อแล้วหอบไปนั้นไม่เป็นการผิดวิสัยของปกติชนจะพึงกระทำ และการที่ปืนตกลงไปโดยปกติก็มิใช่ว่าจะลั่นออก จึงเป็นการบังเอิญ ไม่ใช่เพราะจำเลยประมาท

พิพากษายืน ให้ยกฎีกาโจทก์