คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1458/2497

ฟ้องว่าจำเลยประมาทบรรจุกระสุนปืนในปืนลูกซองพก แล้วเอาเสื้อห่อปืนและใช้แขนหอบเสื้อนั้นแขนเดียวเป็นเหตุให้ปืนหล่นถูกพื้นแล้วลั่นถูกคนตาย แม้จำเลยรับสารภาพตามฟ้องและโจทก์ไม่สืบ ดังนี้ก็ลงโทษจำเลยฐานทำให้คนตายโดยประมาทไม่ได้ เพราะการเอาปืนที่บรรจะกระสุนห่อเสื้อไปนั้นไม่เป็นการผิดวิสัยของปกติชนและโดยปกติปืนหล่นไปถูกพื้นมิใช่ว่าจะลั่นออก จึงเป็นการบังเอิญ ไม่ใช่จำเลยประมาท

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยกระทำผิดหลายกะทง คือ

ก. จำเลยกระทำการโดยประมาทคือบรรจุลูกกระสุนปืนไว้ในปืนลูกซองพกแล้วเอาเสื้อห่อปืนนั้นแล้วใช้แขนหอบเสื้อนั้นแขนเดียว อีกมือหนึ่งถือไฟฉายเป็นเหตุให้ปืนที่จำเลยหอบมานั้นหล่นลงถูกพื้นแล้วลั่นถูกนายวันดีถึงแก่ความตาย

ข. จำเลยนำความที่รู้ว่าเท็จเกี่ยวกับการกระทำผิดทางอาญาไปแจ้งต่อนายหยดผู้ใหญ่บ้านว่านายวันดีถูกคนร้ายลอบยิงตาย

ขอให้ลงโทษตาม ก.ม.ลักษณะอาญา ม.๒๕๒ ,๑๑๘,๗๑ ฯ

จำเลยให้การรับสารภาพตามฟ้องโจทก์ทุกประการ

ศาลชั้นต้นเห็นว่าคำบรรยายฟ้องของโจทก์ยังไม่เป็นความประมาท พิพากษายกฟ้องโจทก์เฉพาะข้อหาทำให้คนตายโดยประมาท คงลงโทษตาม ก.ม.ลักษณะอาญา ม.๑๑๘ ให้จำคุก ๒ เดือนลดตาม ม.๕๙ เหลือ ๑ เดือนของกลางไม่ปรากฎว่าเป็นของผิด ก.ม. คืนเจ้าของไป

โจทก์อุทธรณ์ขอให้ลงโทษจำเลยฐานฆ่าคนตายโดยประมาท

ศาลอุทธรณ์เห็นว่าตามบรรยายฟ้องของโจทก์นั้นไม่เห็นว่าจำเลยประมาทอย่างใด พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่าการที่จำเลยเอาปืนที่บรรจุกระสุนห่อด้วยเสื้อแล้วหอบไปนั้นไม่เป็นการผิดวิสัยของปกติชนจะพึงกระทำ และการที่ปืนตกลงไปโดยปกติก็มิใช่ว่าจะลั่นออก จึงเป็นการบังเอิญ ไม่ใช่เพราะจำเลยประมาท

พิพากษายืน ให้ยกฎีกาโจทก์