คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 146/2477

อย่างไรเรียกว่ายึมเมื่อข้อความในเอกสารบ่งไปในทางยืมและมีการทวงกันในภายในหลังตอ้งฟังว่าเป็นการยืมพะยาน เอกสารหลายฉะบับมีข้อความเกี่ยวข้องติดต่อระวางกันเองรวมฟังเป็นหลักฐานได้ หลักฐานการกู้ยืม หนังสือที่มีไปขอยืมเงิน เซ็กสั่งจ่ายเงินและการเซ็นรับเงินไปรวมกันฟังได้ว่าเป็นหลักฐานแห่งการกู้ยืมตามกฎหมาย

ข้อเท็จจริงฟังได้ว่า จำเลยได้มีจดหมายถึงเจ้าพระยาสุรศักดิ์(พี่อาย)กล่าวความหลายเรื่องและกล่าวถึงหนี้สินของจำเลย ข้อความตอนหนึ่งว่าเพราะฉะนั้นเวลานี้เกล้า ฯ หมดที่พึ่งมองไม่เห็นใครนอกจากขอบารมีฝ่าเท่ากรุณาดับร้อนสัก ๔๐๐๐ บาท เพื่อส่งดอกเบี้ยพระคลังข้างที่ "เจ้าพระยาสุรศักดิ์ได้เซ็นเช็กจ่ายเงินให้จำเลย ต่อมาได้มีการทวงเงินรายนี้ ศาลฎีกาวินิจฉัยว่าเป็นการยืมข้อนำสืบว่าให้โดยเสน่หานั้นไม่พอหักร้างได้ ส่วนหลักฐานนั้นเห็นว่าเป็นหลักฐานแห่งการกู้ยืม โดยอาศัยหนังสือทั้งสำรับรวมกันคือ ฉะบับที่จำเลยขอไปกับเช็กที่เซ็นสั่งจ่ายเงินให้และจำเลยเซ็นรับเงินไปตามนั้น เมื่อรวมกันครบถ้วนเป็นหลักฐานแห่งการกู้ยืมพอแล้ว จึงพิพากษาศาลอุทธรณ์