คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 146/2503

ตาม ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 9 วรรค3 ประสงค์เพียงว่า กิจการใดที่กฎหมายบังคับให้ทำเป็นหนังสือ เมื่อบุคคลนั้นไม่สามารถลงลายมือชื่อได้ หากจะพิมพ์ลายนิ้วมือแทน จะต้องมีพยานลงลายมือชื่อรับรองอย่างน้อย 2 คน จึงจะมีผลเท่ากับบุคคลนั้นลงลายมือชื่อโดยพยานผู้รับรองไม่จำเป็นต้องรู้ข้อความในเอกสารนั้น ส่วนข้อความในเอกสารจะมีประการใดเป็นข้อเท็จจริงอีกส่วนหนึ่ง ซึ่งในคดีนี้คู่ความอาจนำสืบได้ตามประเด็น คือ เอกสารนี้ปลอมหรือไม่

โจทก์ฟ้องเรียกเงินกู้จากจำเลยพร้อมทั้งดอกเบี้ย

จำเลยปฏิเสธข้อเท็จจริง และต่อสู้ว่า สัญญากู้ที่โจทก์นำมาฟ้องเป็นสัญญาปลอม

ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาต้องกัน ให้จำเลยใช้ต้นเงิน10,000 บาทพร้อมทั้งดอกเบี้ย

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า จำเลยฎีกาว่า นายโหน่งพยานโจทก์อ่านหนังสือไม่ออกคงเซ็นได้แต่ชื่อ จึงถือว่าสัญญากู้มีพยานไม่ครบถ้วนตามกฎหมาย นั้น เห็นว่า ตาม ป.พ.พ. มาตรา 9 วรรค 3 ประสงค์แต่เพียงว่ากิจการใดที่กฎหมายบังคับให้ทำเป็นหนังสือเมื่อบุคคลนั้นไม่สามารถจะลงลายมือชื่อได้หากจะพิมพ์ลายนิ้วมือแทน จะต้องมีพยานลงลายมือชื่อรับรองอย่างน้อย 2 คน จึงจะมีผลเท่ากับบุคคลนั้นลงลายมือชื่อโดยพยานผู้รับรองลายพิมพ์นิ้วมือไม่จำต้องรู้ข้อความในเอกสารนั้น ส่วนข้อความในเอกสารจะมีประการใด เป็นข้อเท็จจริงอีกส่วนหนึ่ง ซึ่งในคดีนี้คู่ความอาจนำสืบได้ตามประเด็น คือ เอกสารนี้ปลอมหรือไม่

พิพากษายืน