คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1464/2500

ในฟ้องฎีกาจำเลยบรรยายไว้เป็นข้อกฏหมายแต่เพียงว่า ศาลสั่งให้จำเลยมีหน้าที่นำสืบก่อนยังไม่ชอบ ขอให้พิพากษาแก้คำสั่งศาลอุทธรณ์ให้โจทก์มีหน้าที่นำสืบก่อนมิได้กล่าวว่าหากสืบโจทก์ก่อนแล้วจะยังผลให้เปลี่ยนแปลงข้อเท็จจริงไปได้อย่างไรหรือไม่ ทั้งมิได้ขอให้สืบพยานใหม่ด้วย ดังนี้ ไม่อาจยังผลให้เปลี่ยนแปลงคำพิพากษาศาลล่างได้.

ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ฟังข้อเท็จจริงต้องกันมาว่าโจทก์เป็นเจ้าของที่ดินพิพาท ห้ามจำเลยเข้าเกี่ยวข้อง

จำเลยฏีกา ศาลชั้นต้นสั่งรับฏีกาเฉพาะเรื่องหน้าที่นำสืบโดยจำเลยโต้แย้งคัดค้านไว้ทั้งสองศาล ส่วนฎีกาข้อเท็จจริงต้องห้าม

ศาลฏีกาเห็นว่าข้อกฏหมายตามฟ้องฎีกาของจำเลยนั้น จำเลยฏีกาว่าควรสั่งให้โจทก์เป็นฝ่ายนำสืบก่อนเท่านั้น มิได้กล่าวว่าหากสืบโจทก์ก่อนแล้วจะยังผลให้เปลี่ยนแปลงข้อเท็จจริงไปได้อย่างไรหรือไม่ทั้งมิได้ขอให้สืบพยานมาจนสิ้นกระแสความแล้ว และต่างแถลงว่า ไม่ติดใจสืบพยานต่อไป ฉะนั้น เฉพาะคดีนี้จะอย่างไรก็จ้องฟังข้อเท็จจริงตามที่ศาลทั้งสองได้วินิจฉัยมา ฏีกาเรื่องหน้าที่นำสืบไม่อาจยังผลให้เปลี่ยนแปลงคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ได้ จึงพิพากษายืน.