คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1467-1468/2479

จำเลยใช้กำลังแลขืนใจพาเอาหญิงไปโดยตั้งใจจะเลี้ยงดูเป็นภริยา แม้จำเลยแลหญิงจะรับใคร่แลเคยได้เสียกันมาแต่ก่อน ก็ต้องมีผิดตาม ม.276

ได้ความว่าเดิมจำเลยกับ พ.รักใคร่กันจนถึงกับเคยได้เสียกันในทางชู้สาวแล้ววันเกิดเหตุ พ.ยืนอยู่ที่พักเรือน จำเลยได้เข้าพาเอา พ. ไปโดยใช้กำลังแลขืนใจอุ้มขึ้นรถยนตร์ไป ต่อหน้าบุคคลหลายคนโดยเปิดเผย โดยจำเลยตั้งใจจะเลี้ยงเป็นภรรยา ภายหลังจำเลยกับ พ.ก็ได้เสียกันอีก โดยความยินยอมของ พ. ปัญหาจึงมีว่าจำเลยจะมีผิดตาม ม.๒๗๖ หรือไม่

ศาลฎีกาเห็นว่าไม่มีขนบธรรมเนียมที่จะพาเอาหญิงไปเลี้ยงเป็นภริยาโดยใช้กำลัง การกระทำของจำเลยเป็นการตรงกันข้ามกับศีลธรรมอันดี ประกอบด้วยจำเลยใช้กำลังขืนใจพาไปต่อหน้าบุคคลโดยเปิดเผยจึงพิพากษายืนตามศาลล่างทั้ง ๒ ที่ให้ลงโทษจำเลยตามมาตรา ๒๗๖