โจทก์ฟ้องว่าเมื่อวันที่ ๑๙ กรกฎาคม ๒๔๙๕ จำเลยได้เช่าห้องเลขที่ ๑๙๕ ซ.ถนนสาย ๑๒ ตำบลหาดใหญ่ อำเภอหาดใหญ่ จังหวัดสงขลา จากนางปรียาเจ้าของเดิม ๖ ปี ๒ เดือน แต่มิได้จดทะเบียนการเช่า จึงถือว่าเช่าเพียง ๓ ปี ตั้งต้นเช่า ๑ สิงหาคม ๒๔๙๕ ครบกำหนด ๑๖ กรกฎาคม ๒๔๙๘ จำเลยคงอยู่ต่อมา ครั้งวันที่ ๒ มีนาคม ๒๔๙๗ โจทก์ได้รับโอนกรรมสิทธิ์ห้องพิพาทจากนางปรียา โจทก์ได้แจ้งให้จำเลยทราบ ให้จำเลยชำระค่าเช่าแก่โจทก์ โจทก์ทวงตามจำเลย ๆ ก็ไม่ชำระ โจทก์ให้ทนายแจ้งบอกเลิกการเช่ากับจำเลย จำเลยหายอมออกจากห้องไม่ จึงฟ้องให้ศาลบังคับ
จำเลยต่อสู่ว่าเข่า ๖ ปี ๒ เดือน โจทก์ผู้รับโอนต้องให้จำเลยเช่าจนครบ
ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้ว ตัดสินให้จำเลยแพ้คดี
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฏีกา
ศาลฏีกาวินิจฉัยปัญหาข้อกฏหมายว่า การเช่าเกิน ๓ ปี โดยมิได้จดทะเบียนการเช่าเป็นการฝ่าฝืนประมวลแพ่ง ฯ มาตรา ๕๓๘ จึงมีผลบังคับได้เพียง ๓ ปี จึงพิพากษายืน.