คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1473/2493

ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำคุกจำเลยตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา 243 กะทงหนึ่งมีกำหนด 3 ปี และตามมาตรา 299 อีกกะทงหนึ่ง มีกำหนด 3 ปี รวมโทษ 2 กะทง 6 ปี ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน ดังนี้ความผิดของจำเลยแต่ละกะทงไม่เกิน 5 ปี จำเลยจะฎีกาในข้อเท็จจริงไม่ได้

(อ้างฎีกาที่ 842/2482)

คดีมีปัญหาเฉพาะจำเลยที่ ๑

ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำเลยที่ ๑ ตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา ๒๗๖ และ ๒๔๓ แต่ให้วางโทษบทหนักคือมาตรา ๒๔๓ จำคุกมีกำหนด ๓ ปีกะทงหนึ่ง และผิดตามมาตรา ๒๙๙ อีกกะทงหนึ่ง ให้จำคุก ๒ กะทง รวมโทษจำคุก ๖ ปี

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่าความผิดของจำเลยแต่ละกะทงจำคุกไม่เกิน ๕ ปี ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนตามศาลชั้นต้น จำเลยจึงฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงไม่ได้ ต้องห้ามตาม ป.ม.วิ.อาญามาตรา ๒๑๘ ตามแบบอย่างฎีกาที่ ๘๔๒/๒๔๘๒

จึงให้ยกฎีกาจำเลยเสีย