คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1478/2527

จำเลยมีเรื่องทะเลาะวิวาทและชกต่อยกับผู้ตาย จำเลยสู้ไม่ได้จึงไปเรียกส. และ ข. พวกของจำเลยมาช่วยส. กับ ข. มารุมชกต่อยจนผู้ตายสู้ไม่ได้และร้องว่ายอมแพ้ แต่ ส.กับ ข. ได้ใช้ไม้ตีผู้ตายอีกจำเลยเห็นว่าทำรุนแรง เกินไปจึงเข้าห้ามปราม ส. กับ ข. ไม่ยอมหยุดบอกว่าจะ เอาให้ตาย ผู้ตายวิ่งหนี ส. กับ ข. วิ่งไล่ตามไปและใช้ไม้ตีผู้ตายจนถึงแก่ความตาย ดังนี้ การร่วมกระทำผิดของ จำเลยย่อมยุติลง เมื่อจำเลยเข้าห้ามปราม การทำร้ายจน เป็นเหตุให้ผู้ตายถึงแก่ความตาย จึงมิใช่เป็นการกระทำของ จำเลย การที่จำเลยพาพวกมาทำร้ายผู้ตาย หาเป็นผลให้ถือว่าการทำร้ายของพวกจำเลยเป็นการทำร้ายของจำเลยด้วยตลอดไป ไม่ จำเลยจึงไม่มีความผิดฐานฆ่าคนตายโดยไม่เจตนา

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยกับพวกอีก 2 คน ร่วมกันใช้ไม้ท่อนเป็นอาวุธตีทำร้ายนายเกรียงไกร โดยเจตนาฆ่า เป็นเหตุให้นายเกรียงไกรถึงแก่ความตาย ขอให้ลงโทษประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 288, 83

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 290

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้เป็นว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 295

โจทก์ฎีกาขอให้ลงโทษจำเลยตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น

ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงว่า ผู้ตายมีเรื่องทะเลาะวิวาทและชกต่อยกับจำเลยจำเลยสู้ไม่ได้จึงไปเรียกนาย ส. และนาย ข. เพื่อนของจำเลยให้มาช่วย นาย ส. กับนาย ข. มารุมชกต่อยจนผู้ตายร้องว่ายอมแพ้ นาย ส. กับนาย ข. ยังไม่หยุดได้ใช้ไม้ตีผู้ตาย จำเลยเห็นว่าทำรุนแรงเกินไปจึงเข้าห้ามปราม แต่นาย ส. กับนาย ข. ไม่ยอมฟังเสียงจำเลย บอกว่าจะเอาให้ตาย เมื่อผู้ตายวิ่งหนีไปแล้ว นาย ส. กับนาย ข. ยังวิ่งไล่ตามไปและใช้ไม้ตีผู้ตายจนถึงแก่ความตาย แล้ววินิจฉัยว่า จำเลยเรียกนาย ส. กับนาย ข. มาเพื่อชกต่อยกับผู้ตายนาย ส. กับนาย ข. ได้รุมชกต่อยจนผู้ตายยอมแพ้แล้ว เมื่อนาย ส. กับนาย ข. ใช้ไม้ตีผู้ตายอีกจำเลยเห็นว่ารุนแรงเกินไปจึงเข้าห้ามปราม ดังนี้ การร่วมกระทำผิดของจำเลยย่อมยุติลงเพียงนั้น การที่นาย ส. กับนาย ข. ใช้ไม้ตีผู้ตายอีกและวิ่งไล่ตามออกไปตีผู้ตายจนผู้ตายถึงแก่ความตาย เป็นการกระทำของนาย ส. กับนาย ข. โดยลำพัง ถือไม่ได้ว่าเป็นการกระทำของจำเลยด้วย การที่จำเลยเป็นผู้พาพวกมาทำร้ายผู้ตาย หาเป็นผลให้ถือว่าการทำร้ายของพวกจำเลยเป็นการทำร้ายของจำเลยด้วยตลอดไปไม่ จำเลยจึงไม่มีความผิดฐานฆ่าคนตายโดยไม่เจตนา

พิพากษายืน